آنالیز اقتصادی چلیک‌های دولایه فضاکار درفرم، مدولاسیون‌ و نسبت خیز به دهانه‌ها‌ی متفاوت

با توجه به تعداد زیاد اعضاء و پیونده در سازه‎های فضا کار، انتخاب فرم و مدولاسیون مناسب تاثیر زیادی در کاهش وزن و درنتیجه کاهش هزینه‎ی سازه دارد. ولی از طرفی کمینه بودن وزن همیشه به‌منزله‌ی اقتصادی بودن سازه نیست و پارامترهای دیگری چون تعداد گره‎های اتصال، تعداد اعضاء و همچنین میزان هدر رفت مصالح تاثیر بسزایی در هزینه‎ی نهایی سازه خواهد داشت. هدف اصلی این مقاله بررسی و مطالعه‌ی رفتار سازه‌های فضا کار چلیک دولایه بر روی ستون‌های کناری و تعیین بهترین فرم و نسبت خیز به دهانه جهت تعیین اقتصادی‌ترین طرح ممکن است. برای این منظور 28 مدل در فرم‌های متداول این نوع سازه‌ها با شبکه‌بندی دوراهه و اریبی در مدولاسیون‌های مختلف 2و 3 متری و در نسبت خیز به دهانه‌های بین 0.2 تا 0.5 تحت ترکیبات مختلف بارگذاری آیین‌نامه‌ای، تحلیل و طراحی‌شده است. سپس فرم‌هایی که قیدهای مقاومت و جابجایی را نقض می‌کنند کنار گذاشته‌شده و به مقایسه‌ی اقتصادی فرم‌های تائید شده با در نظر گرفتن تعداد گره‌ها و اعضاء مازاد در هر مدل پرداخته‌شده تا تاثیر فرم، مدولاسیون اعضاء و نسبت خیز به دهانه‌ در بهینه کردن وزن و نحوه‌ی توزیع آن بین ستون‌ها و اعضای شبکه و هزینه‌ی این نوع سازه‌ها نشان داده شود و بهترین مدل با بیشترین صرفه‌ی اقتصادی به‌عنوان طرح مهندسی تعیین شود. نتایج ارائه‌شده بیانگر اقتصادی بودن فرم دوراهه روی دوراهه با مدولاسیون 3 متری و نسبت خیز به دهانه‌ی 0.3 نسبت به سایر فرم‌های بررسی شده می باشد.