مقایسه کارایی الگوریتم ازدحام ذرات و شبیه سازی تبرید در برازش ارتباط بین شکل پذیری تیر پیوند و شکل پذیری کلی در قاب های مهاربندی واگرا تحت اثر زلزله های دارای جهت پذیری پیشرونده

مهم‌ترین فرم شکل‌پذیری سازه، به شکل‌پذیری کلی معروف بوده و وابسته به نیروی برش پایه و تغییر مکان بام سازه است. در صورتی که بتوان با در دست داشتن شکل‌پذیری کلی سازه، شکل‌پذیری موضعی را محاسبه نمود، حجم قابل‌توجهی از محاسبات کاهش می‌یابد. بنابراین منطقی است که بتوان با استفاده از روشی ساده در خلال فرآیند طراحی لرزه‌ای ساختمان تخمین قابل قبولی از این دو نیاز به دست آورد. در این مقاله با استفاده از یک بانک داده مشتمل بر 12960 قاب سازه ای دارای مهاربندی واگرا با تنوع طبقاتی 3، 6، 9، 12، 15 و 20 طبقه، 3 تیپ سختی ستون و 3 درجه لاغری مهاربندی و با بهره گیری از قابلیت های الگوریتم های بهینه سازی ازدحام ذرات و شبیه سازی تبرید، یک رابطه تجربی بین شکل پذیری کلی و شکل پذیری محلی ارایه شده است. تمامی مدل ها در برابر 20 زلزله نزدیک گسل دارای اثرات جهت‌پذیری پیش‌رونده برای 4 سطح عملکردی مختلف تحلیل شده اند. نتایج حاصل از اعتبارسنجی رابطه پیشنهادی، همبستگی 81.26 و 69.07 درصدی روابط پیشنهادی از الگوریتم های ازدحام ذرات و شبیه سازی تبرید را نشان می دهد. مقایسه نیازهای تغییرشکل سازه حاصل از روابط پیشنهادی و آنالیز تاریخچه زمانی، وجود یک تطابق قابل قبول را تصدیق می‌نماید.

Comparison of PSO and SA algorithms Efficiency in Fitting the Relationship Between the Link Beam and Global Ductility function of EBFs under the Forward Directivity Earthquakes

The most important form of structural ductility, known as global ductility, depends on the base shear force and the displacement of the roof of the structure. If the global ductility of the structure can be calculated by local ductility, the volume of calculations will be significantly reduced. Therefore, it is logical to obtain an acceptable estimate of these two requirements using a simple method during the seismic design process of the building. In this paper, using a database consisting of 12,960 structural frames with 3, 6, 9, 12, 15 and 20 floors, 3 types of column stiffness and 3 degrees of bracing slenderness and using the advantages of Particle Swarm Optimization (PSO) and Simulated Annealing (SA) algorithms present an empirical relationship between global and local ductility. All models have been analyzed under 20 pulselike nearfault earthquakes considering 4 different performance levels. The results of validation show 81.26% and 69.07% correlation of the proposed relationships from PSO and SA algorithms. Therefore, the coefficients obtained from the particle swarm algorithm were introduced as the final result to apply in the proposed relation the coefficient of behavior of divergently braced steel structures. A comparison of the structural deformation demands resulting from the proposed relationships and an analysis of time history, confirm the existence of an acceptable agreement.