مدیریت طراحی و ساخت بهینه بر روی مدفن های ضایعات ساختمانی و اجرایی

برای احداث شهرک‌ها، مجموعه های ساختمانی و اماکن تجاری و صنعتی بررسی و مطالعات مصالح خاکی و سنگ بستر تحت عنوان مطالعات ژئوتکنیک از اهمیت ویژه‏ای برخوردارند. برای انتخاب نوع و چگونگی پی‌ها و زیرسازه این اماکن خصوصیات زمین‌شناسی مهندسی ساختگاه باید مورد بررسی قرار گیرد. در بسیاری از فعالیت‌های عمرانی، ساختگاه پروژه در اعماق سطحی متشکل از خاک‌های مسئله‌دار دستی یا خاکریزهای غیرمهندسی می‏باشد. اگر انباشتن خاک‌های ذکر شده به‌صورت انبوهی و بدون درنظر گرفتن تمهیدات ویژه مربوط به ضخامت خاکریزی و متراکم‌سازی صورت گیرد، پس از بارگذاری ناشی از ساخت و ساز، عوارضی از قبیل تغییرات حجمی، ضعف باربری و ناپایداری داخلی را به‌دنبال خواهد داشت. در مجموع در انواع خاکریزهای غیرمهندسی متناسب با نوع ماده متشکله آن‌ها، زمان و چگونگی جاگذاری، گستره آن‌ها در پلان و پروفیل و چگونگی فعالیت‌های عمرانی بر‌روی آن‌ها اقدامات ویژه بهسازی و محافظت ضروری می‌باشد. برای یک مجموعه ساختمانی در اطراف تهران به‌دلیل انباشت غیراصولی نخاله‌ها و در نتیجه تراکم نامناسب و طبیعت متخلخل، وقوع نشست‌های غیر‌عادی در اثر اعمال بارهای سازه‌ای بسیار محتمل بود، به‌همین دلیل اقدامات ویژه بهسازی و محافظتی ضروری می‏شود. همچنین با توجه به عمق قابل توجه لایه‌های خاک‌دستی، بهسازی سطحی به تنهایی کافی نبوده و می‌بایست روش‌های بهسازی نیمه عمیق و یا عمیق جهت کنترل شرایط موجود به کار گرفته می‏شد. در این مقاله رابطه خصوصیات زمین‌شناسی مهندسی ساختگاه پروژه و ارزیابی پارامترهای ژئوتکنیکی خاک‌های دستی بهسازی شده در انتخاب نوع و روش‌های بهسازی مورد بررسی قرار گرفت. روش‌های خاک‌برداری، متراکم‌سازی سطحی، تزریق انبوهی بستر و ریزشمع به عنوان مناسب ترین گزینه از منظر اقتصادی، فنی و اجرایی انتخاب و مورد آزمایش قرار گرفتند. در مجموع با حصول اهداف بهسازی و مقاوم‏سازی شالوده و تامین اهداف ژئوتکنیکی، اقدامات معمول پی سازی سطحی برای زیرسازه تحقق یافت.

Management of Optimum Design and Construction on Landfills

Assessment and investigation of soil and bedrock properties is of an essence for construction of residential, commercial as well as industrial complexes. In order for the foundation system of such projects to be opted, it is necessary to assess the geotechnical characteristics of the site. In many projects where the site is located on problematic soils or nonengineered fills, if the accumulation of the soil is done with no specific consideration of controlling the fill thickness and compaction, the soil will experience some major problems regarding volumetric changes, bearing deficiencies, and internal instability. Therefore, it is crucial in such fills to employ some soil improvement and preservation measures in accordance with their materials, time and circumstance of the fill formation. In construction procedure of a complex near Tehran, due to nonengineered accumulation of debris and inappropriate compaction, it was recognized that the project was prone to unallowable differential settlement and instability, and for this reason, it was required to improve the subsoil properties by means of ground improvement techniques. Moreover, owing to the significant depth of problematic soils, the shallow improvement approaches would not suffice, and consequently, using semideep or deep improvement techniques were mandatory. In this paper, the geological characteristics of the site in line with assessment of the soil geotechnical properties after improvement were analyses in order to select the more appropriate improvement methods. Among different alternatives, the combination of earth works, shallow compaction, jet grouting and employing micropiles was shown to be the more optimum option from economical, technical, and feasibility perspectives, and therefore, was employed in the project.