پژوهشی دربارۀ ماهیت گزاره‌های زبان اخلاق سینوی: بدیهی یا مشهور؟
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
جعفریان محمدهانی ,موسوی کریمی سعید
|
|
منبع
|
اخلاق وحياني - 1395 - دوره : 4 - شماره : 2 - صفحه:29 -45
|
|
چکیده
|
ابن‌سینا معتقد است حقیقت عالم طبیعت، از صور افاضه‌شده از عقل فعال تشکیل شده است که به‌ترتیب خاصی کنار یکدیگر قرار گرفته و کلیت واحدی را به‌وجود آورده‌اند. انسان نیز با افعال خود، صورت‌هایی را به این کلیت اضافه می‌کند. اگر صورت اضافه‌شده، معلول درک عقلانی وی و هماهنگ با نظام واحد صورت‌های عالم باشد، رفتار وی اخلاقی است؛ وگرنه اخلاقی نخواهد بود. زبان اخلاق نیز نشان‌دهندۀ این وحدت یک‌پارچه است و صدق آن مطابقِ عالم خارج؛ بنابراین، لازمۀ دیدگاه ابن‌سینا این است که زبان اخلاق باید راوی صادقی از وضع عالم باشد؛ اما ظاهر سخن او بهگونهای است که او نمی‌پذیرد زبان اخلاق این ویژگی را دارد؛ ازاین‌رو، ذیل بررسی انسان‌شناسی اخلاقی بوعلی خواهیم گفت اصل توجه او به مخاطبانش است و نشان می‌دهیم به‌نظر او صدق زبان اخلاق، به مخاطبانش بستگی دارد. در این مقاله، ابتدا هستی‌شناسی اخلاق ابن‌سینا را می‌کاویم و در ادامه، مخاطبان اخلاق وی را بررسی و ویژگی زبان اخلاق را برای هریک مشخص می‌کنیم.
|
|
کلیدواژه
|
ابن‌سینا، هستی‌شناسی اخلاق، معرفت‌شناسی اخلاق، انسان‌شناسی اخلاق، زبان اخلاق
|
|
آدرس
|
دانشگاه تبریز, ایران, دانشگاه مفید, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mirsaeid@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|