اخلاقیات سلوک عرفان یوگایی

عرفان یوگای «پتنجلی» در هند، همچون سایر روش‌های عرفانی، در مرحلۀ مقدماتی سیر و سلوک زاهدانه، از اخلاقیات و شریعت هندی و قوانین اخلاقی «مَنو» بهره گرفته است. در مکتب یوگا، هشت مرحله سلوک عرفانی وجود دارد که دو مرحلۀ اول آن، عمدتاً به سلوک اخلاقی و اعمال و عبادات هندی برای رسیدن به مراقبه و رهایی یوگایی مربوط است. هر یک از این دو مرحله، مشتمل بر پنج مورد و مجموعاً ده قاعدۀ اخلاقی و عبادی است. «اهیمسا»(نیازردن) یکی از اصول مشترک تمام ادیان و مکاتب فلسفی هندی، در سلوک یوگایی، محور تمام اخلاقیات محسوب می‌شود. در واقع، کسی که در اهیمسا کامل شود، در اخلاق به کمال رسیده است و می‌تواند به مراتب بعدی سلوک گام نهد؛ مراتبی که فراتر از اخلاقیات و امور ذهنی است. این مقاله، دربارۀ اخلاق هندی و یوگایی با توجه به دو مرحلۀ نخستین از مراحل هشت‌گانۀ سلوک عرفان یوگایی، به بحث می‌پردازد.

The Ethics of Mystical Journeying in Yogic Mysticism

Very much like other mystical practices in India, the Pantanjali Yoga mysticism has also made use of Indian ethics and religion as well as the ethical laws of Mano in its primary stages of mystical journey.There are eight stages of mystical journey in the yoga tradition, in which, the first two stages concern ethical conduct and the Indian worships and religion practices which are done in order to achieve mystic meditation and yogic liberation. Each of these two stages consists of five moral and religious laws. Ahimsa (meaning “not to injure”), which is one of the principles shared by all Indian religions and philosophical schools of thought, is considered to be the axis of ethics, and a person, who has become perfect in Ahimsa, is considered to have perfected in ethics and such a person is, then, authorized to go to the next stages of mystical journey which are beyond ethics and objective issues. This paper seeks to examine the yogic and Indian ethics with a focus on the first two stages of the eight stage yogic mystical journey.