دلایل هنجارین «ایثار و ازخودگذشتگی» در اخلاق وحیانی

ایثار و ازخودگذشتگی از جمله مفاهیم و اصول اساسی در اخلاق اسلامی است که براساس آن، انسان با نادیده انگاشتن منافع شخصی، دیگری را بر خویشتن مقدم می‌کند. دلایل و تبیین‌های مختلفی برای ایثارگری می‌توان بیان کرد.در پژوهش حاضر کوشیده است که با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه به قرآن و حدیث، دلایل هنجاری و وجه ارزشمندی ایثار را تبیین کنیم و به این پرسش بپردازیم که از منظر اخلاق ماثور، چرا انسان باید برای دیگران از منافع شخصی خویش بگذرد. آیا دلایل نتیجه‌گرایانه‌‌ای وجود دارد یا وظایف و فضایلی هستند که انسان را به ایثارگری می‌رسانند در پاسخ به این پرسش؛ بر اساس نظریه‌ها و دسته‌بندی‌های رایج اخلاق هنجاری این مسئله، ارزیابی و تحلیل شده است. ارزیابی‌ و تحلیل آیات و روایات نشان می‌دهد که در اخلاق نقلی، دلیل واحدی برای ایثارگری نیست بلکه دلایل متفاوتی برای ایثارگری وجود دارد. در برخی موارد، ایثارگری به دلایل نتیجه‌گرایانه است.عامل به دنبال کسب منافعی است که این ایثارگری در مواردی از جمله کسب منافع اخروی ارزشمند است. در مواردی نیز ایثارگری به دلایل وظایف‌گرایانه مانند اقتضای امرالهی یا عقل است. در مواردی نیز می‌توان گفت که منش و شخصیت ایثارگرایانه است که فرد ازخودگذشتگی می‌کند و پروای دیگران را دارد.

the normative reasons of sacrifice in revealed ethics

social upbringing of children, especially in face to face interaction, is one of the expectations that has been taken into consideration in different ways in islamic teachings. the basic question is, what are the benefits of social education of children, especially in face to face interaction with others, and what are the most important effects of social education focused on face to face interaction? this article analyzes and explains the benefits of social education of children with the descriptive analytical processing method, and especially explains the effects of social education that focuses on face to face interaction. by reflecting on quranic and hadith teachings, it can be claimed that social education of society members and especially children is a social necessity and one of the important duties of parents is social education of children. social education of children, especially in relation to face to face interaction with members of the society, facilitates social relations, increases social capital, increases the sense of empathy and intimacy, improves social status, increases mutual trust and reduces socio cultural conflicts.