کاوشی قرآنی در اطلاق و نسبیت اخلاقی

اطلاق و نسبیت اخلاقی با این پرسش آغاز می‌شود: آیا احکام اخلاقى با تغییرِ شرایط، زمان، مکان، افراد و جوامع، تغییر می‌کند و یا همواره، ثابت‌اند و بی‌هیچ تقیید و تخصیصی، شامل همه افراد، در همه زمان‌ها و مکان‌ها می‌شوند؟ برخی مکاتب، اخلاق را امری نسبی دانسته که قوانین آن با تغییر شرایط، زمان، مکان، افراد و جوامع، دگرگون خواهد شد؛ در حالی‌که شماری از مکتب‌ها، قوانین اخلاقی را اموری ثابت، جاودانه‌ و ناوابسته به زمان، مکان، شرایط و افراد می‌دانند. پژوهش پیش‌رو کاوشی در باب اطلاق و نسبیت اخلاقی در گستره وحی ‌قرآنی است و به روش کتابخانه‌ای- اِسنادی و تحلیل محتوایی، توصیفی و استنباطی انجام شده است. نتایج نشان می‌د‌هد براساس داده‌های قرآنی نظام اخلاقی اسلام، بر قوانین و احکامی ثابت و مطلق استوار است و دلایل و شواهد قرآنی پرشمار از اطلاق اصول اخلاقی حمایت می‌کند و نسبیت اخلاقی را مبانی و نتایج نسبیت اخلاقی را بر نمی‌تابد و آن را مردود می‌داند.

a qur’anic exploration of moral absolutism and moral relativity

the discussion about the moral absolutism and moral relativity begins with this question: do moral rules change with the change of conditions, time, place, people and societies, or are they always fixed and without any restriction and allocation, including all people, in all times and places?some schools consider moral rules to be a relative matter, whose rules will change with the change of conditions, time, place, people and societies; but a number of schools consider moral laws to be fixed, eternal and independent of time, place, conditions and people.the present research is an exploration about the application and moral relativity in the scope of the quranic revelation. quranic teachings shows that the moral system of islam is based on fixed and absolute laws and rulings, and numerous quranic reasons and evidences support the moral absolutism principles and do not reflect moral relativism.