بررسی فرآیندهای واجی ناشی از افزودن پیشوند وجه‌ساز در گویش مکریانی(براساس نظریۀ واجی خود واحد)

وند وجهی که نشان دهندۀ امر، شرط و التزام است و در گویش مکریانی از زبان کردی با پیشوندهای (da وbi) نشان داده می شود، هنگام اضافه شدن به ستاک فعلی باعث بروز یکسری از فرآیندهای واجی می گردد. این مقاله با پیروی از اصول کلی نظریۀ خودواحد سعی در توصیف تحولات واجی ناشی از افزوده شدن پیشوند (da) بر ستاک فعل در گویش مکریانی از زبان کردی دارد. چارچوب نظری پژوهش حاضر بر مبنای نظریۀ خودواحد که یکی از مشتقات واج شناسی زایشی می باشد، استوار است. داده های مورد نیاز از طریق بررسی منابع موجود و ثبت داده های مکتوب در کتب و متون زبان کردی بدست آمده است. نتایج حاصل از پژوهش اخیر نشان می دهد که سه فرآیند واجی حین اضافه شدن این پیشوند به ستاک پررنگتر از بقیه به نظر می رسند که عبارتند از: غلت افزایی و تبدیل شدن واکۀ ساده به واکۀ مرکب در پیشوند، حذف همخوان چاکنایی انسدادی و واکۀ همراه آن از ابتدای ستاک و تقلیل هجا و سرانجام فرآیند قلب. پربسامدترین فرآیند واجی ناشی از افزودن پیشوند (da) در این گویش فرآیند غلت افزایی و مرکب شدن واکۀ سادۀ پیشوند است.