بررسی تطبیقی واژگان خویشاوندی برخی گونه‌های زبانی استان کرمان ( براساس الگوی گسترۀ کاربرد مورداک)

در سال های اخیر پژوهش هایی در زمینۀ بررسی واجی، واژگانی و نحوی گویش های فارسی انجام گرفته اما مسائل مربوط به مردم شناسی آنها کمتر مورد توجه بوده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی واژگاننظام خویشاوندی هشت گونۀ زبانی استان کرمان (شامل کرمانی، بردسیری، کوهبنانی، بافتی، کهنوجی،جیرفتی، فاریابی و قلعه گنجی)می باشد. بر اساس نظر مورداک، واژگان خویشاوندی بر سه اساسطرز استفاده، ساخت زبانی و گسترۀ کاربرد مورد مطالعه قرار می گیرند. با توجه به حجم مقاله،واژگان خویشاوندی برخی از این گونه ها تنها براساس گسترۀ کاربردمورداک تحلیل شده اند. در مجموع 45 واژه خویشاوندی از این گونه ها جمع آوری شده که18 واژه مربوط به خویشاوندان نسبی، 21 واژه سببی و 6 واژه ناتنی می باشد. بررسی مقابله ای داده ها نشان می دهد که واژگان نظام خویشاوندی در گونه های کرمان جنوبی بیشترین تفاوت با فارسی معیار را دارند. بررسی نتایج برطبق الگوی گسترۀ کاربرد نیزنشان می دهد که تمام معیارهای این الگو در واژگان گونه های شمالی اعمال می شود امادر گونه های جنوبی گاهی دو معیار جهت و جنس اعمال نمی شوند.