آلوکه ‌خوانی و کاربردهای آن در آیین جشن و سرور سیستان

آلوکه در گویش سیستانی به معنای ترانه‌های عروسی است که در آیین پیوند ازدواج اجرا می‌شود. این ترانه‌ها در این منطقه به قدمت وجود انسان ریشه دارد و بیانگر غنای فرهنگی و تمدن کهن این خطه است. آلوکه در مضامین مذهبی، عشقی و تاریخی نیز در سیستان رایج است. اما این مقاله فقط به بررسی آلوکه‌خوانی و کاربردهای آن در آیین جشن عروسی اختصاص دارد. پژوهش حاضر از طریق مصاحبه با گویشوران متعدد و استفاده از منابع کتابخانه‌ای انجام گرفته است. این پژوهش با بررسی مفهوم آلوکه،‌ وجه‌تسمیۀ آن، پیشینۀ تاریخی، اجراکنندگان، شیوۀ اجرا و انواع آن نشان می‌دهد که مردم سیستان چه اندازه به اجرای آیین عروسی با گویش محلی خود پایبند هستند و این نکته در فرهنگ آنان چه جایگاهی دارد. تطبیق شادی‌سروده‌های سیستان با نمونه‌های مشابه آن در دیگر نقاط ایران نیز نشان می‌دهد که اجرای شعر با آهنگ، در آیین‌های بومی و محلی اقوام ایرانی نقش بنیادینی دارد. از سوی دیگر، در این مقاله با ذکر انواع آلوکه‌ها به بررسی ویژگی‌های ساختاری از وزن، ردیف و قافیه، قالب، زبان، محتوا و جنبه‌های ادبی آن پرداخته شده است. برخورداری از این همه ترانه و ترنّم برای بهره‌بردن از لحظه‌لحظۀ شادی‌ها بیانگر شور سرزندگی و نشاط جمعی مردم این خطّه است. برخورداری کامل آنان از شادی و سرور، اهمیت برگزاری یکی از اساسی‌ ترین مسایل زندگی را نشان می‌دهد.

the recitation of alouk and its applications in thecelebration of festivals in sistân

aloukeh, in the sistâni dialect, refers to wedding songs performed during marriage ceremonies. these songs have roots that trace back to theexistence of humanity in this region and reflect the cultural richness andancient civilization of this area. additionally, aloukeh is also prevalent inreligious, romantic, and historical themes in sistân. this article isdedicated solely to examining aloukeh-reading and its applications inwedding ceremonies. the current research has been conducted throughinterviews with multiple speakers and the use of library resources. thisresearch examines the concept of alokhe, its etymology, historicalbackground, performers, performance methods, and its various forms. itillustrates how dedicated the people of sistân are to performing weddingrituals using their local dialect and the significance of this practice in theirculture. additionally, the comparison of celebratory songs from sistânwith similar examples from other regions in iran highlights thefundamental role that poetic performance with melody plays in theindigenous and local customs of iranian ethnic groups. on the other hand,this article examines the structural characteristics of various types ofaloukeh, including aspects such as weight, meter and rhyme, form,language, content, and literary elements. the abundance of songs andmelodies for experiencing every moment of joy reflects the collectivevitality and spirit of the people in this region. their complete enjoyment of happiness and joy indicates the significance of celebrating one of the mostfundamental aspects of life.