بررسی و تحلیل ترانه‌های عروسی منطقۀ لارستان با تکیه بر بن‌مایه‌های اساطیری

ترانه‌ های محلی، یکی از زیرشاخه ‌های اصلی ادبیات عامه‌ اند و یکی از انواع این ترانه ‌ها، اشعاری است که به آیین ازدواج اختصاص دارد. در میان این اشعار می توان رسم ‌ها و آیین‌ های مختلف مردم را بازیافت. در منطقۀ لارستان، بخش عمده‌ ای از اشعار محلی به ترانه‌ هایی با موضوع جشن عروسی اختصاص دارد. هدف این پژوهش، بیان ویژگی ‌های اشعار عروسی منطقۀ لارستان و طبقه‌بندی آن‌ ها از لحاظ مضمون و محتوا و بررسی بن ‌مایه ‌های اساطیری آن‌هاست. روش پژوهش در این جستار، میدانی و کتابخانه ‌ای است؛ نگارندگان نخست به روش میدانی با حضور در سی مراسم عروسی و مصاحبه با افراد کهن سال بخشی از ترانه‌ ها را شنیده، ضبط کرده و آن ‌ها را از لحاظ مضمون و محتوا طبقه‌ بندی کرده‌ اند. در گام بعد، با استفاده از منابع کتابخانه‌ ای، ویژگی ‌ها و بن مایه‌ های این ترانه‌ ها استخراج و با رویکرد توصیفی- تحلیلی بررسی شده است. یافته‌ های پژوهش نشان می‌ دهد اشعار و ترانه ‌های عروسی در منطقۀ لارستان به دو بخش عمده قابل تقسیم است: الف) اشعاری که بیانگر آداب و رسوم مردم است؛ ب) ترانه ‌هایی که در توصیف عروس و داماد است. همچنین گفتنی است بن مایه ‌های اساطیری این ترانه ‌ها در بخش‌ های زیر بررسی شده است: 1. حمام‌رفتن داماد 2. حنابندان 3. قربانی خروس و رویش گیاه زندگی 4. دخیل‌بستن بر درخت 5. گز، درخت زندگی 6. رستم 7. پری.