سیمای معشوق در « فال چِل ‌سُرو(چهل‌ سرود)» لَکی

چِل‌ سُرو به معنى چهل‌ سرود یا چهل تک‌ بیت به زبان لَکی است؛ که به صورت فال و براى پى‌بردن به سرانجامِ نیتى که شخص گیرندۀ فال در دل دارد، گرفته مى‌شود. این رسم دلنشین که یکی از مظاهرِ ادبی مناطق لرستان، ایلام و کرمانشاه است؛ از قدمت زیادی در میان مردمان این نواحی برخوردار است. معشوق در ابیات این فال جایگاه ویژه‌ای دارد.از این روی در مقالۀ حاضر به بررسی سیمای معشوق در ابیاتِ این فال پرداخته شده‌است تا در کنار توصیفِ سیمای معشوق در ابیات چهل سرو، این رسم ادبی در جامعۀ فرهنگ و ادب ایران بهتر شناخته‌ گردد. از پژوهش پیش رو که به روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته‌ است، نتایجی حاصل شد که نشان از اوصاف ظاهری متمایز و استعارات و تشبیهاتی با وجه شباهت‌ها و ارکانی متفاوت است که معشوق ابیات فال چهل‌سرو را از معشوق شناخته‌شدۀ ادب فارسی جدا می‌کند و این نکته بدون شک متاثر از محیط و شرایط جغرافیایی مناطق غرب کشور است.

The face of the beloved in Falee Chelsoro (forty songs) of Laki

Chelsoro means forty songs or forty single verses in Laki language taken in the form of foretelling, and it used to realize the end of the intention that the person receiving the divination has in his heart. This pleasant tradition is one of the literary manifestations of Lorestan, Ilam and Kermanshah regions. It has a long history among the people of these areas. The beloved has a special place in the verses of this type.Therefore, in the present article, the image of the beloved in the verses of this viewpoint has been studied in order to understand this literary tradition in the Iranian culture and literature community well. Additionally, the image of the beloved in the verses of Chelsoro is explained. The obtained results of the present research, in descriptiveanalytical method, have shown that distinctive physical characteristics, metaphors, and similes with different similarities and elements separate the lover of forty verses from the wellknown lover songs of Persian literature, which is undoubtedly affected by the environment and geographical conditions of the western regions of the country.