دستگاه صرف فعل در لهجۀ طرقی از گویش راجی

در پژوهش حاضر به‌منظور احیا و حفظ فرهنگ و هویّت ملی و قومی و نیز کمک به غنای زبان و فرهنگ کشور از طریق شناخت و تحلیل گویش‌ها و لهجه‌های گوناگون، پس‌از ذکر مقدمه، پیشینۀ پژوهش و سپس کلیاتی دربارۀ گویش راجی و لهجۀ طرقی (رایج در شهر طرق‌رود از توابع شهرستان نطنز در استان اصفهان)، شش فعل مختلف را به‌صورت تصادفی و شامل اقسام ساده، مرکّب، پیشوندی، مجهول، لازم (ناگذر)، متعدی (گذرا) و ربطی برگزیده و آن‌ها را در زمان‌های ماضی (ساده، استمراری، نقلی، بعید، التزامی و مستمر/ ملموس) و مضارع (اخباری، التزامی و مستمر/ ملموس) صرف کرده و شکل‌های امر (دوم‌شخص مفرد و جمع) و مصدر‌های آن‌ها را هم نشان داده و بر این مبنا مهم‌ترین ویژگی‌های صرفی مرتبط با مقولۀ زمان در این فعل‌ها را بررسی و دسته‌بندی کرده‌ایم. در ‌نهایت به این نتیجه رسیده‌ایم که به‌طور کلی در لهجۀ طرقی از گویش راجی، تنوع ساختاری و دگرگونی‌های مختلف در فعل‌های ماضی در مقایسه با فعل‌های مضارع و امر، بیشتر است و جا‌به‌جایی و تغییر در اجزای تشکیل‌دهندۀ آن‌ها بیش‌از دیگر فعل‌ها صورت می‌گیرد. مهم‌ترین ویژگی‌های صرفی خاص فعل در این لهجه را در حوزه‌هایی بدین شرح می‌توان یافت: ویژگی‌های مربوط به کاربرد شناسه، ویژگی‌های مربوط به کاربرد بن فعل، ویژگی‌های ساختاریِ خاص در فعل‌های این لهجه، ویژگی‌های آوایی خاص، ویژگی‌های مربوط به کاربرد فعل معین، ویژگی‌های زمانیِ خاص، ویژگی‌های مربوط به کاربرد پیشوند‌ها، ویژگی‌های مربوط به کاربرد مصدر، ویژگی‌های معنایی فعل، استفاده از فعل‌های وجهی و کاربرد فعل‌های فارسی دری کهن.