تاثیر محیط قانونی بر اثربخشی مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر محیط قانونی بر اثربخشی مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان بود. جامعۀ آماری تحقیق اعضای هیات علمی دانشگاه ها با سابقۀ مدیریت در ورزش، مدیران وزارت ورزش و جوانان و کارشناسان خبره در واحدهای ستادی و تابعه و مدیران فدراسیون های ورزشی به تعداد 300 نفر بودند که همۀ آنها به صورت کل شمار برای نمونۀ تحقیق انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف پژوهش از پرسشنامه های استاندارد محیط قانونی نیک نژاد (1394) و اثربخشی مدیریت راهبردی نیک نژاد (1394) استفاده شد. روایی هر دو پرسشنامه به تایید یازده تن از متخصصان رسید و پایایی آنها در یک مطالعۀ مقدماتی با 30 آزمودنی به ترتیب 0/84 و 0/86 محاسبه شد. برای تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش های آمار توصیفی و استنباطی از جمله ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و معادلات ساختاری با کمک دو نرم افزار spss و amos استفاده شد. نتایج نشان داد که بین محیط قانونی و تمامی ابعاد آن با اثربخشی مدیریت راهبردی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد محیط قانونی می تواند تاثیر مثبت، معنادار و قابل قبولی برابر با 0/557 بر اثربخشی مدیریت راهبردی داشته باشد. همچنین ضریب تعیین به دست آمده نشان می دهد که محیط قانونی 31 درصد از واریانس اثربخشی مدیریت راهبردی را تبیین می کند. بدون توجه به آیین نامه ها و دستورالعمل ها و قوانین و تدوین آنها براساس راهبردها، راهبردها اثربخشی لازم را نخواهند داشت.