وضعیت اجتماعی – اقتصادی شرکت کنندگان در ورزش همگانی کلان شهرها (سیاست ها، راهکارها و شاخص های کنترل)

برنامه ریزی و کنترل دو تیغۀ قیچی توصیف شده اند. ازاین رو شناخت وضعیت اجتماعی اقتصادی شرکت کنندگان به منظور برنامه ریزی علمی و تعیین شاخص های ارزیابی عملکرد برای کنترل مناسب ضرورت می یابد. هدف، شناخت وضعیت اجتماعی اقتصادی شرکت کنندگان در ورزش همگانی، روش تحقیق توصیفی -زمینه یابی و جامعۀ آماری تمامی شرکت کنندگان در ورزش های همگانی شهر تهران بودند. در این پژوهش، وضعیت اجتماعی اقتصادی را مولفه های مسکن، شغل، درآمد، تحصیلات شرکت کننده، همسر و فرزند، میزان مطالعه، تعداد مسافرت داخلی و خارجی، شغل همسر، امکانات شخصی و رفاهی تشکیل می دادند. ابزار تحقیق چک لیست محقق ساخته بود که پس از تایید روایی محتوا و تعیین پایایی استفاده شد (0/84= alpha). داده ها با استفاده از شیوه های آمار توصیفی و آمار استنباطی (تی دو گروه مستقل) تجزیه وتحلیل شد. نتایج دربارۀ متغیر مورد بررسی نشان داد بیشترین شرکت کنندگان در طبقۀ پایین (53/8 درصد) و متوسط (43/2 درصد) قرار دارند و کمترین (3 درصد) آمار متعلق به افراد در طبقۀ بالاست. همچنین تفاوت معنا داری بین وضعیت اجتماعی اقتصادی زنان با مردان مشاهده نشد. برای تحلیل نتایج و استخراج سیاست ها و راهکارهای مبتنی بر واقعیات از تحلیل سوات استفاده شده و سپس پیشنهادهای کاربردی به همراه شاخص های ارزیابی عملکرد از پیش تعیین شده ارائه می شود.