ارایه مدل اثر ارتباطات بین‌فردی کارکنان بر کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی در سازمان‌های ورزشی

هدف این پژوهش بررسی اثر ارتباطات بین‌فردی سازمانی بر کیفیت زندگی کاری کارکنان و نقش آن بر تعهد سازمانی سازمان‌های ورزشی است. این پژوهش از نوع تحلیلی و مدل‌یابی است که به روش میدانی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان کردستان بود. حجم جامعه آماری این پژوهش 250 نفر است. 152 نفر به‌عنوان نمونه آماری به‌صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. ابزار اندازه‌گیری پژوهش شامل پرسشنامه‌های اطلاعات فردی، کیفیت زندگی کاری (85/0)، تعهد سازمانی (81/0) و ارتباطات بین‌فردی سازمانی (86/0) بود که روایی و پایایی آنها تایید شد. روش آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم‌افزار spss و lisrel استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که بین ارتباط بین‌فردی سازمانی، کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی رابطه معنا‌داری وجود دارد. ضمن اینکه مدل پیشنهادی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار بود. از آنجا که ارتباطات بین‌فردی بر کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی افراد تاثیرگذار است، مهارت‌های ارتباطی باید مورد توجه ویژه مدیران قرار گیرد.