رابطه سرمایه اجتماعی و سرمایه روان شناختی با نقش میانجی خودکارامدی در دبیران تربیت بدنی

هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی و مدل‌یابی سرمایه اجتماعی براساس مولفه‌های سرمایه روان‌شناختی در دبیران ورزش بوده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دبیران تربیت بدنی شهر قزوین بودند (270=n) که به‌‌روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نامتناسب و با استفاده از حداقل حجم نمونه در پژوهش‌های مدل‌یابی، 120 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. روش اجرای این پژوهش، همبستگی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) بود. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه سرمایه روان‌شناختی لوتانز (2007) و سرمایه اجتماعی خداداد و همکاران (1389) بود که روایی صوری و محتوایی آن را استادان متخصص تایید کردند و پایایی ابزار از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه روان‌شناختی 78/0=? و برای سرمایه اجتماعی 90/0=? به‌دست آمد. نتایج به‌دست‌آمده، حمایت‌کننده روابط ساختاری مفروض است که به‌طور کلی نشان داد مولفه‌های امیدواری، خودکارامدی و تاب‌آوری به‌طور مستقیم، و خوش‌بینی به‌طور غیرمستقیم و با میانجی‌گری امیدواری، خودکارامدی و تاب‌آوری، بر سرمایه اجتماعی تاثیر می‌نهند. مولفه امیدواری نیز می‌تواند به‌طور غیرمستقیم از طریق میانجی‌گری خودکارامدی بر سرمایه اجتماعی اثر بگذارد و مولفه خوش‌بینی و تاب‌آوری، اثر و ارتباط معناداری با خودکارامدی که دارای بیشترین اثر بر سرمایه اجتماعی است، ندارند.