درآمدی بر تحلیل قهقراییِ مارتی کسکنیِمی در ارزیابیِ ساختاریِ حقوق بین الملل

رویکردی که توسط کسکنیمی، به ویژه در کتاب از مدافعه تا آرمانشهر استفاده شده، «تحلیل قهقرایی» است. این رویکرد می‌تواند «ساختارشکن» نیز نامیده شود. کسکنیمی، دستگاه مفهومی فنیِ ساختارگرایی، نشانه‌شناسی یا ساختارشکنی را استفاده نمی‌کند. وی، در این‌جا، نگرش خود را بر بنیاد مفهوم موسع دستگاه‌های مزبور قرار داده است تا فقط، بر ویژگی کل‌نگرانه، صورتگرا و انتقادی اندیشه‌اش، تاکید کند. برای وی، توضیح استدلال‌های حقوقی بین‌المللی، آفراه‌ها (دکترین) و «مکاتب»، نوعی «گفتار» است که به عقب، به مجموعه‌ای مبنایی (زیربنایی) از فروض اشاره می‌کنند که می‌توانند به‌عنوان «زبان»، یا «ژرف ساختار» حقوق، تصریح شوند. ساختارشکنیِ استدلال حقوقیِ بین‌المللی، به‌گونه‌ای غیرقابل اجتناب، آن استدلال را به آن «مجموعۀ قوانینِ» از نظر تاریخی مشروط، یا «طرح مفهومی»، مربوط می‌کند. به‌گونه‌ای که روشن می‌کند که مجموعۀ قوانین پنهان، متضمن «ظرفیت انتقادی» است.

An introduction to Koskenniemi’s Regressive Analysis in the structural study of international law

The approach followed by Martti Koskenniemi particularly in his “From Apology to Utopia” is one example of ‘‘regressive analysis’’. This approach could also be labelled as ‘‘deconstructive’. Koskenniemi does not use the very technical conceptual apparatus of structuralism, semiotics or deconstructive philosophy. He situates his approach within the broad framework of those fields only to highlight its holistic, formalistic and critical character. For him, expressing international legal arguments, doctrines and ‘‘schools of thought’’ are kinds of parole which refer back to an underlying set of assumptions, capable of being explicated as the langue or ‘‘deepstructure’’ of the law. A deconstruction of international legal argument will then inevitably relate the argument to a historically conditioned ‘‘code’’– or ‘‘conceptual scheme’’. Koskenniemi makes it explicit that hidden code bears a “critical potential”.