جنگ حقوقی ایالات متحدۀ آمریکا علیه ایران از منظر حقوق بین ‌الملل

جنگ حقوقی بیانگر راهبردی در استفادۀ ابزاری از حقوق برای رسیدن به منافع ملی و امنیتی است که اهداف یک مخاصمۀ مسلحانه را بدون توسل به زور پیگیری می‌کند. کنشگر جنگ حقوقی، از خلاهای موجود حقوق بین‌الملل سوءاستفاده می‌کند تا بیشترین آسیب را به طرف مقابل وارد کند. این در حالی است که نظام حقوقی خاصی برای مواجهه در برابر این اقدام‌ها وجود ندارد. در جنگ حقوقی حاکمیت قانون مخدوش است. پیچیدگی‌های جنگ حقوقی موجب شده است که ابتکار عمل در اختیار دولت‌های قدرتمندی باشد که از زیرساخت‌های حقوقی مناسبی بهره‌مندند. ایالات متحدۀ آمریکا توانسته است از این طریق بیشترین بهره را برای تحت فشار قرار دادن ایران داشته باشد و به‌دنبال اهداف خصمانه‌اش باشد. مطالعۀ رویکرد و رویۀ آمریکا نسبت به جنگ حقوقی در تقابل با ایران موضوع نوشتار حاضر را تشکیل می‌دهد. شناخت عملکرد آمریکا در این خصوص نشان می‌دهد دولت ایران هدف سخت‌ترین جنگ حقوقی بوده که از طریق نهادهای بین‌المللی و همچنین در سطح داخلی آمریکا با استفاده از راهبردها و ابتکارات متنوع پیگیری شده است.

united states’ lawfare agianst iran from the viewpoint of international law

lawfare is a strategy of misusing law as a tool to achieve national and security interests which pursues the goals of an armed conflict without resorting to force. the lawfare actor misuses the existing gaps in international law to inflict the most damage to the targeted party, while there is no specific legal system to confront these actions. in lawfare, the rule of law is distorted. the complexities of lawfare have given the initiative to strong states that have appropriate legal infrastructures. in this way, the united states has been able to misuse this tool to put pressure on iran and reach its hostile goals. the study of the us approach and practice towards the lawfare against iran is the subject of this article. recognizing the us practice in this regard shows that iran has been the target of the most difficult lawfare that has been pursued through international institutions and also using domestic various strategies and initiatives.