از کثرت‌گرایی موجود تا وحدت‌گرایی کانتی در حقوق بین‌الملل محیط زیست

حقوق بین‌الملل محیط زیست هم در بعد هنجاری و هم در بعد نهادی با کثرت‌گرایی روبه‌روست. برخی کثرت موجود را با رویکردی پلورالیستی یا تخصص‌گرایی می‌نگرند و آن را نه‌تنها مضر نمی‌دانند، بلکه مفید نیز ارزیابی می‌کنند. دیدگاه مقابل نیز با الهام از وحدت‌گرایی کانت، به یکپارچه‌سازی هنجاری و تمرکز نهادی در حقوق بین‌الملل محیط زیست منتهی می‌شود. مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با بهره‌گیری از داده‌های کتابخانه‌ای، درصدد است به ترسیم چشم‌انداز مطلوب این حوزه بپردازد و الگوی مناسب را با در نظر گرفتن شرایط موجود پیشنهاد کند. نوشتار پیش رو ضمن توجه به برخی ابعاد مدیریتی و جامعه‌شناختی موضوع، نتیجه می‌گیرد که کثرت‌گرایی موجود در بخش‌هایی، نیازمند رسیدن به وحدت و تمرکزگرایی است تا آثار مثبت تخصص‌گرایی بتواند در پرتو آن آشکار شود.

from existing pluralism to kantian unitarianism in international environmental law

international environmental law faces pluralism in both normative and institutional aspects. some view the existing plurality with a pluralistic or specialization approach, arguing that not only it is not harmful, but that it is useful. inspired by kant’s unitarianism, the opposite view leads to normative integration and institutional centralization. the present article, through a descriptive-analytic method and by means of content analysis, aims to illustrate the desired outlook in this field and propose an appropriate model, taking into account the existing conditions. taking into account some managerial and sociological aspects of the topic, the paper concludes that the actual pluralism needs to achieve unity and centralism, in some sectors, so that the positive effects of specialization can manifest themselves.