رویکرد زیست‌محیطی نهادهای بیمه‌کننده سرمایه‌گذاری خارجی

امروزه موضوعات غیرسرمایه‌گذاری متعددی در حقوق سرمایه‌گذاری خارجی مطرح شده است. سرمایه‌گذاری در سطح کلان به‌طور معمول چالش‌های حقوق بشری و زیست‌محیطی به‌دنبال دارد. سرمایه‌گذاری پایدار بر لزوم پایداری سرمایه‌گذاری خارجی و حرکت در چارچوب موازین زیست‌محیطی و اجتماعی تاکید می‌کند. نهادهای بیمه‌کننده سرمایه‌گذاری خارجی از جمله میگا و اپیک، ارزیابی‌های زیست‌محیطی و اجتماعی را پیش‌شرط بیمه پروژه سرمایه‌گذاری می‌دانند. به‌عبارت دیگر، پروژه‌هایی که در تعارض با موازین زیست‌محیطی باشند، مورد حمایت این نهادها نیستند. این نظارت در مدت اجرای پروژه نیز ادامه دارد، به‌طوری‌که اگر در خلال مدت، مراتب تعارض پروژه با موازین زیست‌محیطی مشخص شود، ادامه پوشش بیمه‌ای با چالش مواجه می‌شود. علی‌رغم رویکرد این دو نهاد، اعتقاد حقوقی موجود در حدی نیست که الزام نهاد بیمه‌کننده به تطبیق طرح با موازین زیست‌محیطی قابل استنباط باشد، با این حال می‌توان نتیجه گرفت، درصورتی‌که محیط ‌زیست به‌صورت جدی در حال تخریب باشد و منافع حیاتی بشر تحت تاثیر قرار گیرد، نهاد بیمه‌کننده ملزم به عدم ارائه پوشش بیمه‌ای است. در غیر این صورت حقوق نرمی مرتبط با لزوم ارزیابی‌های زیست‌محیطی و عدم بیمه سرمایه‌گذاری خارجی در پروژه‌های مخرب نسبت به محیط ‌زیست، در حال شکل‌گیری است. در این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی، رویکرد زیست‌محیطی نهادهای بیمه‌کننده سرمایه‌گذاری خارجی مورد بحث قرار می‌گیرد و پاسخ مقتضی به پرسش مطرح در مقدمه مقاله ارائه می‌شود.

environmental approach of foreign investment insurers

macro investing often leads to human rights and environmental challenges. sustainable investment emphasizes the necessity of foreign investment sustainability and acting within the framework of environmental and social norms. indeed, environmental and social assessments are considered a prerequisite for an investment projects’ insurance by foreign-investment insurers, such as opic and miga. in other words, projects which are not compatible with environmental or social norms are not supported by these institutes. while the projects are being carried out, these institutions monitor them and if any incompatibility with environmental or social norms occurs, the continuance of the insurance coverage will be challenged. despite these two institutions approach, compatibility of a foreign-investment project with environmental or social norms is not a legal requirement for its insurance. nonetheless, it can be argued that the insurer must not insure the projects, when there are serious environmental risks or fundamental human rights may be affected as, it would seem that a soft law is forming on the necessity of environmental assessments and not granting insurance coverage to such projects. this paper intends to examine the role of foreign-investment insurers in protecting the environment.