لزوم پاسداشت انسانیت در چگونگی رفتار با محرومان از آزادی؛ از نظر تا عمل

حق افراد محروم از آزادی به برخورداری از رفتار انسانی، از اساسی‌ترین حقوق بشری محسوب می‌شود که برای اولین بار در ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی مورد توجه قرار گرفت. با توجه به اینکه محرومیت از آزادی فرد را با آسیب‌پذیری ویژه‌ای روبه‌رو می‌سازد و کرامت و حقوق انسانی او را به‌راحتی در معرض تضییع قرار می‌دهد، چنین حقی بی‌شک لازمه احترام به کرامت ذاتی انسان به‌حساب می‌آید. اما اسناد بین‌المللی حقوق بشری هیچ‌گونه تعریفی از آن ارائه نداده و فقط به بیان تعهد به «ممنوعیت شکنجه و سایر رفتارها یا مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز» پرداخته‌اند. این در حالی است که این ممنوعیت تنها یک تعهد حداقلی برای احترام به کرامت و رفتار انسانی در شرایط محرومیت از آزادی به‌حساب می‌آید. تضمین رفتار انسانی نسبت به محرومان از آزادی نیازمند سطح بالاتری از تعهدات و اقدامات فعالانه از سوی دولت‌هاست.

The Necessity of Preserving Humanity in the Treatment of Persons Deprived of Liberty: From Theory to Practice

The right of people deprived of freedom is one of the fundamental human rights that was considered in article 10 of the international covenant on civil and political rights for the first time. Due to that deprivation of freedom makes a person specially vulnerable and exposes his dignity and rights to violation, this right is absolutely necessary for respect to people`s inherent dignity. But international documents have not defined it and have only expressed the obligation of “prohibition of torture and other cruel, inhuman and degrading treatment or punishment“. However, this prohibition is just a minimum duty of respect to human dignity and human treatment in situations of deprivation of freedom. Realization of human treatment of the deprived of freedom needs a higher level of duties and active actions from governments.