کاربست قوانین و مقررات ارتباطی در صیانت از حریم خصوصی شهروندان در فضای سایبر

با پیدایش و توسعۀ فضای سایبر حمایت از حریم خصوصی شهروندان صرفاً با قواعد حقوق بشر سنتی امکان‌پذیر نیست. ازاین‌رو باید با توسعۀ قوانین و مقررات داخلی همراستا با قواعد بین‌المللی و اقدامات فراملی، و نیز با در نظر گرفتن فناوری و شیوه‌های نوپدید ارتباطی و الزامات زیست در فضای سایبر و همچنین توصیه‌ها و قواعد تدوینی سازمان‌هایی مانند اتحادیۀ بین‌المللی مخابرات و سازمان جهانی مالکیت فکری، از این حقوق مهم شهروندان صیانت کرد. در این پژوهش که به شیوۀ توصیفی تحلیلی است، به این مسئله پرداخته می‌شود که قوانین و مقررات ایران تا چه حد می‌تواند از حریم خصوصی شهروندان در فضای سایبر صیانت کند. بدیهی است وضع مقررات ملی بدون در نظر گرفتن گستردگی جهانی این فضا و بدون ملحوظ داشتن شرایط حاکم بر جامعۀ جهانی و هنجارهای نوین، نه‌تنها از اثربخشی کافی برخوردار نخواهد بود، بلکه بروز تناقضات و مشکلاتی را موجب خواهد شد.

Application of the rules and regulations of communication in protecting the privacy of citizens in cyberspace

With the emergence and development of cyberspace, protecting citizens’ privacy is simply impossible with the traditional human rights rules and should be accompanied by the development of domestic laws and regulations, in accordance with international rules and transnational measures to protect privacy , taking into account technology and the emerging contemporary communication practices and living in the cyberspace and the rules of the organization, such as the International Telecommunication Union and the World Intellectual Property Organization to safeguard these important citizens’ rights. In this descriptiveanalytic study, the question is how far the laws and regulations of Iran can protect the privacy of citizens in the cyberspace. It is obvious that making national regulations, without taking into account the global scope of this space and without respect for the conditions governing the international community and the norms of modernity, will not only not be effective enough, but also will create contradictions and problems.