تفسیر ایستای دیوان بین‌المللی دادگستری در احراز مسئولیت نسل‌زدایی: واکاوی قضیۀ کرواسی علیه صربستان (2015)

دیوان بین‌المللی دادگستری، در پی طرح دعوای کرواسی علیه صربستان و رویارویی با دعوای متقابل، پس از نزدیک به شانزده سال رسیدگی، در نهایت در سال 2015 مبادرت به صدور رای ترافعی راجع به جنایت نسل‌زدایی کرد. دیوان بین‌المللی دادگستری که در صدور این رای، بسیار تحت تاثیر دیوان بین‌المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق بود، با عدم احراز عنصر معنوی، حکم به عدم تحقق جنایت نسل‌زدایی داده و تلویحاً آستانۀ بسیار بالایی برای احراز قصد خاص قائل شده است. در پروندۀ یادشده، این فرصت برای دیوان پیش آمد تا با رسیدگی به این اختلاف به ابعاد مختلف و حائز اهمیتی در حقوق بین‌الملل از جمله و به‌ویژه جانشینی دولت‌ها در زمینۀ مسئولیت بین‌المللی و احراز شرایط نسل‌زدایی بپردازد. لیک به‌رغم فرایند طولانی رسیدگی، این رای نه‌تنها به پویایی حقوق بین‌الملل کمک نکرده که حتی کنوانسیون منع و مجازات نسل‌زدایی را به سندی ناکارامد تبدیل کرده است. نقد این رویۀ دیوان موضوع نوشتار پیش روست.

Static Interpretation of the International Court of Justice in Establishing Responsibility for Genocide: Scrutinizing the Case of Croatia v. Serbia (2015)

Following the application of Croatia against Serbia and Serbian counterclaim, before the International Court of Justice (ICJ), the court has delivered its judgment in 2015 in respect of the crime of genocide that was after almost sixteen years from the beginning of the case. Under the influence of the International Criminal Tribunal for Former Yugoslavia (ICTY), the court could not hold that alleged crime of genocide has occurred, that was because of a very high threshold for establishment of mens rea, implicitly considered by the world court. In this case, ICJ has had the opportunity to deal with some important aspects of the case, including specifically, succession of States in respect of international responsibility and acquiring the elements of genocide via solving the dispute. Despite its long process, this judgment not only could not improve dynamic aspect of international law but would even make The Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide as an inefficient document. These aspects of this case and practice are under discussion in this paper.