بررسی امکان تجدیدنظر در داوری‌های سرمایه‌گذاری بین‌المللی

یکی از دلایل اصلی انتخاب سازوکار داوری توسط طرفین اختلافات بین‌المللی سرمایه‌گذاری، «اصل قطعیت» در آرای داوری است؛ بدین‌معنا که به‌طور کلی نمی‌توان در مورد آرای داوری بین‌المللی در ماهیت تجدیدنظر کرد. اما در این میان اصل قطعیت آرا موجب شده است که دیوان‌های مختلف داوری در حوزۀ سرمایه‌گذاری تصمیمات متناقض و بعضاً اشتباهی را اتخاذ کنند که البته امکان اصلاح آن آرا و تصمیمات (قطعی و الزام‌آور) به لحاظ ماهوی وجود ندارد. صدور چنین احکامی از سوی دیوان‌های مذکور سبب ایجاد بحران عدم انسجام و یکپارچگی در آرای داوری بین‌المللی سرمایه‌گذاری شده است. به‌منظور رفع این بحران، مفسران و صاحب‌نظران اصلاحات گوناگونی را در خصوص نظام داوری‌ بین‌المللی سرمایه‌گذاری پیشنهاد داده‌اند که یکی از برجسته‌ترین آنها ایجاد سازوکار تجدیدنظر است. این تحقیق در پی بررسی نظری و عملی مبانی ایجاد سازوکار تجدیدنظر در آرای داوری بین‌المللی سرمایه‌گذاری، معایب و مزایای آن و آثار احتمالی‌اش بر اصل «قطعیت» است. در نهایت نتیجه می‌گیرد که می‌توان از سازوکارهای بین‌المللی یا منطقه‌ای موجود برای حل اختلافات سرمایه‌گذاری به‌منظور ایجاد اصلاحات در آینده در زمینۀ نظام داوری‌ بین‌المللی سرمایه‌گذاری بهره گرفت.

Study of Appeal facility in international investment arbitration

One of the main reasons for choosing the mechanism of arbitration by the parties to the international investment disputes is the "principle of finality" in the arbitration awards; that is, generally they can not be appealed in merits. But at the same time, the principle of finality has led to different arbitration investment tribunals issued contradictory and sometimes mistaken decisions (final and binding), which, of course, can not correct them in merits. Issuing of such decisions by the tribunals has caused a crisis of incoherence and inconsistence in the international arbitration awards. In order to resolve this crisis, commentators and scholars have proposed various reforms to the international arbitration system that one of the most prominent of which is the creation of a appeal mechanism. This research seeks to analyse the basis of the call for, as well as the potential advantages and disadvantages of an appellate mechanism and its possible effects on the principle of "finality." Finally, it concludes that existing international or regional mechanisms could be used to resolve investment disputes in order to make future reforms to the international investment arbitration system.