معیار علم به وقوع نتیجه در حقوق کیفری ایران با رویکرد تطبیقی به حقوق انگلستان و فقه امامیه

در رویکرد کیفری پیشین در ایران، در ارتباط با رکن روانی جرایم مقید، شخص تنها زمانی مجرم محسوب می شد که افزون بر قصد رفتار و علم به موضوع، قصد رسیدن به نتیجه خاص را بنماید. در رویکرد کیفری کنونی هرگاه فرد با علم به تحقق نتیجه رفتاری را مرتکب شود، وی نیز قاصد به نتیجه محسوب می گردد. از این امر که در فقه امامیه در جنایت عمد و در حقوق کامن لا دارای سابقه دیرین می باشد، به قصد غیرمستقیم یاد می شود و در ماده 144 قانون جدید مجازات اسلامی مصوب 1392 به عنوان یک قاعده عام در جرایم عمدی مقید وارد شده است. لیکن معیار احراز اینکه شخص چه زمانی «میداند» یا «علم دارد» نتیجه در اثر رفتار محقق می شود، برای مقام قضایی بسیار حائز اهمیت می باشد. بر این اساس، با توجه به ضرورت ارائه معیاری برای احراز قصد غیرمستقیم، به دلیل مباحث طولانی و گسترده در حقوق انگلستان، نوشتار حاضر با رویکردی تطبیقی به بررسی معیارهای سه گانه ارائه شده در حقوق انگلستان یعنی «نتیجه احتمالی»، «نتیجه طبیعی» و «نتیجه نسبتاً قطعی» و تطبیق آن با حقوق ایران، به ارائه معیاری بومی با توجه به فقه امامیه و قانون جدید مجازات اسلامی پرداخته است.

The Standard of Indirect Intention in Iranian Criminal Law in light of the comparative study of English Law and Shia’h Fiqh

Regarding the previous attitude of Iranian criminal law toward the mens rea of resultant crimes, one can be convicted only if he do the crime with free will and intend to achieve the result. However, according to the new approach of Iranian criminal law, if one does not intend the consequence but do the act with knowledge of producing the result, the crime will be considered as an intentional offence. This called “indirect or oblique intention” and has long history in the Fiqh and common law. Section 144 of the new Iranian Criminal Act 2013, explicitly provides that all resultant crimes can be committed by this intention. However, this is not obvious that what the criterion of indirect intention in Iran is. Therefore, regarding the importance of finding a standard for oblique intention, this paper, focusing on the English criminal law, will scrutinize the three tests that were mentioned by the English law i.e. “high probability”, “natural consequence” and “virtual certainty” and compare it with the fiqh and Iranian criminal law and finally, provide a domestic mixed standard that can be applied by Iranian criminal law.