خوانش رابطۀ بینامتنی شعر رضوی معاصر و قرآن کریم

رابطه بینامتنی و اثرپذیری شاعران از متون دیگر، از جذّاب‌ترین مقوله‌های قابلبررسی در نقد ادبی و ادبیات تطبیقی است و شعر رضوی از این رهگذر، سرشار از پشتوانه‌های قرآنی، عناصر ارزشی، مناسبات بینامتنی و کارکردی است که از منظر رویکرد بینامتنیت قابل مطالعه است. این پژوهش با هدف تبیین انواع روابط بینامتنی شعر رضوی معاصر و قرآن کریم به روش تحلیلی،شیوه‌های اثرپذیری شعر رضوی از قرآن کریم و چگونگی بازتاب واژه‌ها، تعبیرات، ترکیب‌ها، مفاهیم و مضامین قرآن کریم در شعر رضوی معاصر را بررسی کرده و نشان داده‌استکه از میان انواع روابط بینامتنی، رابطه شعر رضوی با قرآن کریم از نوع درون‌نشانه‌ای، درون‌فرهنگی، بینامتنی قوی و درزمانی و نیز از حیث فنی و هنری دارای رابطه کامل متنی، کامل تعدیلی، جزئی، واژگانی، مفهومی و تلمیحی است که از میان آن‌ها، بارزترین نوع هم‌حضوری دو متن مورد بررسی رابطه واژگانی و جزئی است.