جایگاه «تفریح و سرگرمی» در سبک زندگی رضوی و تاثیر آن بر تمدن سازی

چکیده:ازجمله نیازهای آدمی، نیاز به تفریح سالم است که براساس آموزه های دینی و سبک زندگی رضوی، بخشی از زمان مسلمانان را به خود اختصاص می دهد. با این‌حال، افراط در لذت جویی و سرگرمی، از مصادیق لهو و لغو و نیز اتراف و تن‌پروری، از آسیب-های تفریح ناسالم به‌شمار می رود. به همین دلیل در سیره و سخنان امام رضا‌(ع) بر پرداختن به تفریح سالم و حلال در چارچوب موازین شرعی و به اندازه تاکید شده است. نکته جالب در سبک زندگی رضوی، توجه دادن فرد به شخصیت والا و اهداف متعالی انسانی است تا جایگاهش را بالاتر از آن بیند که به کارهای بیهوده دست یازد. از سوی دیگر، بر پرهیز از مصارف زاید، تشریفاتی و تجملاتی با هدف تفریح و سرگرمی نیز به‌عنوان نمودهای قناعت تاکید شده است. نکته قابل توجه در این عرصه، تاثیر منفی افراط در لذت جویی و زیاده روی در تفریح و سرگرمی و رفاه‌طلبی عمومی بر ایجاد تمدن و بقای آن است، طوری‌که به گفته ویل دورانت، این خود یکی از علل افول تمدن بزرگ اسلامی پس از سده هفتم بوده است. مسیله اصلی نوشتار حاضر، تبیین حد و مرز تفریح سالم و نقش آن در تمدن‌سازی در پرتو آموزه‌های رضوی است. روش گردآوری مطالب به‌صورت کتابخانه‌ای و شیوه بررسی، توصیفی‌ـ تحلیلی است.