|
|
امامت امام رضا(ع)، امتدادی بارز برای امامت حضرت ابراهیم(ع)
|
|
|
|
|
نویسنده
|
خوش منش ابوالفضل
|
منبع
|
فرهنگ رضوي - 1393 - دوره : 2 - شماره : 5 - صفحه:111 -139
|
چکیده
|
شخصیت ابراهیم(ع) در قرآن با ابعادی همچون «پدر و تبار عالی»، «پدرِ ذریه و امّت بسیار» و «صاحب دعا و دعوتهای سرنوشتساز» معرفی شده است. او پیامبر احتجاجهای برهانی و پیشوای خردمند و محترم نزد ملل و نحل مختلف است و از جمله دعاهای حضرت ابراهیم(ع)، داشتن ذریهای مومن و مسلم و باقی ماندن زبانی گویا و صادق پس از اوست. از نگاه قرآن و روایتها، نسل حضرت ابراهیم(ع) تا پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت ایشان امتداد یافته و در نهایت به امام رضا(ع) و البته چهار امام بعد رسیده است. اما موقعیت امام رضا(ع) در این بین، بارز و میان او و حضرت ابراهیم شباهتهای متعددی مشهود است: امام رضا(ع) دارای مقامی شاخص در زمینه احتجاجها و براهین فطری است و مناظرهها و جدال احسن او با دانشمندان ادیان، فصلی شاخص در تاریخ امامت است. دو امام مذکور همچنین در دو نقطه و موقعیت تمدنی زاده شدهاند و دعوتشان، جنبههای سیاسی و تمدنی یافته است. این مقاله در پی بررسی تطبیقی سیره این دو پیشوای بزرگ و بیان ابعادی از حساب و حکمتی است که در کار آندو در تاریخ نبوت و امامت تعبیه شده است.
|
کلیدواژه
|
حضرت ابراهیم(ع) ,تاریخ امامت ,امام رضا(ع) ,اهل بیت(ع) ,ذریه ابراهیم ,تمدن اسلامی
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, استادیار علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران, ایران
|
پست الکترونیکی
|
khoshmanesh@ut.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|