سازوکارهای حمایتی از تربیت کودک در آموزه های دینی با تاکید بر سیره رضوی

کودکان سرمایه های انسانی هر جامعه هستند که تربیت و حمایت از آنان ضرورت دارد. از‌این‌رو شارع و به تبع آن قانون‌گذار ایران سازوکارهای حمایتی ویژه ای به‌منظور حمایت از حیات، حقوق اساسی و نحوه تربیت آنان در قالب ولایت قهری، حضانت و قیمومت پیش بینی کرده است. در این مقاله پرسش اصلی این است که تربیت را بر چه اساسی باید تبیین کرد و چه ابعادی را دربر می گیرد؟ در سازوکارهای شرعی و قانونی برای حمایت از تربیت مورد نظر چه تدابیری اندیشیده شده است؟ و در آموزه های دینی به‌ویژه سیره امام رضا(ع) چه شاخصی برای تبیین مفهوم تربیت در جامعه ارایه می‌شود؟ در این مقاله که به روش توصیفی ـ تحلیلی تهیه شده در تمام سازوکارهای حمایتی از کودک، کفر و فسق متقاضی سرپرستی کودک، مانع از برخورداری از سرپرستی می شود زیرا دین و اخلاق کودک در معرض خطر قرار می گیرد. همچنین توصیه های متعددی در آموزه های دینی و به‌طور خاص سیره رضوی در رابطه با عوامل موثّر بر تربیت کودک ارایه شده و بیانگر این است که شارع مقدس به تاثیر این عوامل ازجمله وراثت، رضاع و تغذیه، سنن ولادت و... نه‌تنها بر جسم کودک بلکه بر فطرت و اخلاق او اهتمام داشته است. روش های نیز در سیره معصومین به‌ویژه امام رضا(ع) برای تربیت دینی کودک و نهادینه کردن ارزش های اسلامی در روح و جان کودک ارایه شده است که عبارت‌اند از: محبت مداری و تکریم، ارایه الگو و تربیت عملی، تشویق و موعظه کردن.