بازشناسی فرایندهای مدیریت فرهنگی امام رضا(ع)

مدیریت فرهنگی رضوی مبتنی بر فرایندهایی است. هدف اصلی این مقاله بازشناسی فرایندهای مدیریت فرهنگی جامعه در سیره امام رضا(ع) است. روش‌شناسی این پژوهش بر اساس مطالعات اسنادی به شیوه توصیفی و تحلیلی است. یافته‌های پژوهش این است که فرایندهای مدیریتی در سیرۀ امام رضا(ع) در مقایسه با مدیریت غرب تفاوت های اساسی دارد. مدیران در برنامه‌ریزی برای پیشرفت برنامه‌ها همواره با اتکال بر خداوند، اهداف را پیش‌بینی می‌کنند. اولویت برنامه‌ها بر اساس انجام واجبات و ترک محرمات است؛ ولی برنامه‌ریزی در غرب بر مبنای سود مادی و نیازهای سازمان است. در سازماندهی، گزینش در چارچوب تخصص و تعهد و عملکرد کارکنان متناسب با حق و تکلیف است ولی در مدیریت غربی گزینش و ارزیابی بر اساس تخصص، تعهد و منافع سازمانی است. رهبری یک استعداد ذاتی متّکی بر سنن و افاضات الهی و به دور از هوای نفس و طبق ارزش توحید و عدل حرکت می‌کند ولی رهبری در غرب، صرفا یک قدرت خودبنیاد است و تاثیرگذاری او، برخاسته از جهان بینی و منافع اوست. در نظارت رضوی، کنترل درونی و بر اساس ایمان به غیب است ولی کنترل در مکتب غرب، بیرونی است.

Recognition of Imam Riḍā’s Cultural Management Processes

Raḍavi cultural management is based on processes. The main purpose of this article is to recognize the processes of cultural management of society in the life of Imam Riḍā (as). The methodology of this research is based on descriptive and analytical documentary studies. The research findings are that the management processes in the life of Imam Riḍā (as) are fundamentally different from the management of the West. Managers always predict the goals by relying on Allah Almighty to plan for the progress of plans. The priority of the programs is based on performing the obligations and leaving the harams; but planning in the West is based on material gain and the needs of the organization. In organizing, selection within the framework of expertise and commitment and performance of employees is commensurate with the rights and duties, but in Western management, selection and evaluation is based on expertise, commitment and organizational interests. Leadership is an innate talent based on divine traditions and grace, and according to the value of monotheism and justice, he moves away from carnal desires, but leadership in the West is merely a selfsustaining power, and its influence stems from its material worldview and interests. In Raḍavi supervision, it is internal control and is based on belief in the unseen, but control in the Western school is external.