بررسی نشانه- معناشناختی نظام عاطفی گفتمان در گونۀ کودکانۀ رضوی «زائر» عبدالجبار کاکایی

نظام عاطفی از گفتمان هایی است که در نشانه معناشناسی، مطالعه و بررسی می شود. در گونۀ عاطفی، تعامل میان مجموعه های بزرگ نشانه ای که صورت های بیان (دال) و صورت های محتوا (مدلول) نامیده می شود، فرایند نشانه معنایی را تحقق می بخشد. همین تعامل اساس مباحث در این نظام را شکل می دهد. این رابطۀ تعاملی، زمینه ای فراهم می آورد تا شَوِش گران با حضور ادراکی حسی و عاطفی خود در فرایند معنادهی مشارکت کنند. بر این اساس، در هر گفتمانی با سازوکارهای عاطفی مختلفی مواجه می شویم که قابل مطالعه هستند. در واقع، دنیای عاطفی زبانی است که نظام خاصّ خود را دارد و کار نشانه معناشناسی، مطالعۀ همین نظام و بررسی شرایط تحقق و طغیان معنا در آن است. مسئله ای که طرح می شود این است که چگونه و مبتنی بر کدام شرایط گفتمانی می توان این نظام زبانی را مطالعه کرد. پرسش اصلی پژوهشِ حاضر این است که فرایند عاطفی در گونۀ کودکانۀ رضوی زائر عبدالجبار کاکایی، تابع کدام سازوکار نشانه معناشناختی است. همچنین فرایند تحقق و طغیان معنا مبتنی بر کدام شرایط گفتمانی رُخ می دهد. در واقع، هدف پژوهش پیشِ‎رو، بررسی نشانه معناشناختی نظام عاطفی در گفتمان حاکم بر گونۀ کودکانۀ زائر برای دست یافتن به چگونگی زایش و طغیان معنا در آن است. نتایج و یافته های تحقیق نشان می دهد که نظام عاطفی گفتمان در گونۀ کودکانۀ زائر تابع سازوکارهای ادراکی حسی، زیبایی شناختی، استعلایی، تنشی و جسمانه ای است و مبتنی بر گونۀ رُخدادی شَوِشی تحقق می پذیرد. این پژوهش می تواند الگویی برای تحلیل و بررسی گفتمان های حاکم بر فرهنگ و ادبیات رضوی در گونۀ کودکانه های رضوی باشد.

SignSemantic Study of the Emotional Discourse System in the case of Raḍavī’s Child "Pilgrim" of ‘Abd alJabbār Kākāī

The emotional system is one of the discourses that are studied in the SignSemantic. In the emotional way, the interaction between large sets of signs, called forms of expression (sign) and content forms (signifying), fulfills the semanticsignification process. This interaction forms the basis of discussions in this system. This interactive relationship provides the opportunity for scholars to engage in a meaningful process with their perceptual, emotional, and emotional presence. Accordingly, in each discourse we come across different emotional mechanisms that can be studied. In fact, the emotional world is a language that has its own system, and it is the task of semantics, to study the system, and to examine the conditions of its realization and the outburst of meaning. The question that arises is how and under what discourse conditions this linguistic system can be studied. Based on this, The main question of the present study is which of the semantic mechanisms underlying the emotional process in the children of Raḍavī who are the pilgrim of ‘Abd alJabbār Kākāī? In addition, what process of realization and abundance of meaning is based on which discourse conditions occur? In fact, the purpose of the present study is to examine the signsemantics of the emotional system in the discourse of the pilgrims’ children in order to find out how meaning is created? The results and findings of the research show that the emotional discourse of pilgrim children is subordinate to the perceptualsensory, aesthetic, transcendental, tension and physical mechanisms, and is based on a kind of emotional service. This research can be a model for analyzing and reviewing the dominant discourses on the Raḍavī culture and literature in the Raḍavī childhood.