بررسی مولفه های ادبیات پایداری در اشعار رضوی دعبل خزاعی

دعبل شاعر برجستۀ شیعی است که عشقش به امامان معصوم (علیهم‎السلام) قطعی و انکارناپذیر است. وی سراسر دیوان خویش را مزیّن به نام ائمه اطهار (علیهم‎السلام) به‎ویژه امام‎رضا (علیه‎السلام) نموده و با ابزار شعر، درصدد آن است که با بیان ویژگی های ظاهری و معنوی امام‎رضا (علیه‎السلام) و شناساندن حاکمان مستبد آن دوران، ظلم و ستم به اهل بیت (علیهم‎السلام) و مظلومیت آنان را در آیینۀ اشعارش به تصویر بکشد. این پژوهش به روش توصیفی‎‎تحلیلی کوشیده است جلوه های پایداری سروده های رضوی در دیوان دعبل را استخراج، بررسی و تحلیل کند. بررسی ها نشان داد دعوت به مبارزه، ترسیم چهرۀ رنج‎کشیده و مظلوم امامان (علیهم‎السلام)، بیان ظلم و ستم به امام‎رضا (علیه‎‎السلام) امید به آینده و گریه در سوگ او، از جمله مولفه های مهمّ ادب پایداری است که دعبل در اشعار رضوی خویش به تصویر کشیده است.