تحولات برخاسته از اینترنت اشیا در حقوق اداری و تحقق حکمرانی هوشمند

استراتژی‌های اخیر حکمرانی هوشمند به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با برنامه‌های اینترنت ‌اشیا مرتبط هستند. هنجار‌های اداری و قانون اساسی می‌توانند انگیزه‌هایی را برای معرفی کاربرد‌های اینترنت ‌اشیاء در حقوق اداری ایجاد کنند. نتایج این پژوهش الزامات ارائه طرح‌های اینترنت اشیا در تحقق تعامل نزدیکتر بین شهروندان و دولت، شامل الزام انطباق رویه‌های اداری خودکار با قانون و عدم وجود حاشیه مجاز تفسیر در فرآیند اداری را معرفی می‌کند. علاوه بر این، نهادهای عمومی و خصوصی هنگام پردازش داده‌های شخصی در کاربردهای اینترنت اشیا باید اصول قوانین حفاظت از داده‌ها را رعایت کنند که شامل اصل رعایت حریم خصوصی در پردازش اطلاعات قابل شناسایی شخصی و اصل ضرورت و محدودیت هدف است. همچنین امکان ایجاد تغییرات بالقوه در قوانین اداری و نحوه حکمرانی با بکارگیری اینترنت ‌اشیا مانند تغییر نقش‌ها برای انسان‌ها و ادارات عمومی، فرصت قانونگذاری مشارکتی، تغییرات در روند و ساختار اداری و هدایت منابع انسانی به جهات مورد نیاز مورد بررسی قرار می‌گیرند. تحقق این ویژگی‌ها نیازمند برخورداری از یک نظام حقوقی مشخص است که بتواند احکام لازم را در راستای بکارگیری اینترنت اشیا، در خود جای دهد. تجربه مقررات‌گذاری آلمان در این خصوص می‌تواند مورد توجه قانونگذار ایران قرار گیرد. 

reforms raised by internet of things in administrative law and smart governance

recent smart city strategies are directly or indirectly related to internet of things (iot) applications. administrative and constitutional norms can impose motivations to introduce applications of the iot in the public administration. the results of this paper introduce the iot design necessities for a closer exchange between citizens and the state, namely ensuring the legal conformity of automated administrative procedures and not existing any margin of appreciation. processing personal data in iot applications requires that public and private institutions comply with the principles of data protection laws, namely the principle of privacy of personally identifiable information and the principle of necessity and purpose limitation. moreover, the results show the potential of the iot to change administration and administrative law i.e., transition of roles for humans and the public administration, opportunity creation of cooperative legislator, construction information symmetries and equity, changes in administrative procedures and structures, and redirection of human resources where they are really needed. achieving these advantages requires a legal system that can take into account the necessary rules during the implementation of an iot application. germany’s regulatory experience in this regard can be taken into consideration by iranian legislators.