ظرفیت حقوق اداری ایران در پذیرش مفهوم «شرکت‌ منفعت عمومی»

خصوصی‌سازی خدمات عمومی منجر به ظهور شرکت‌هایی با مالکیت و مدیریت خصوصی و ماموریتی عمومی شد که با عنوان »شرکت منفعت عمومی « شناخته می‌شوند. این شرکت‌ها علیرغم خصوصی بودن و حاکمیت قواعد حقوق خصوصی بر آن‌ها، تحت تاثیر دکترین کارکرد عمومی و به دلیل ملاحظات مرتبط با منافع عمومی، موضوع الزامات حقوق عمومی و تنظیم‌گری قرار دارند.نظام مدیریت خدمات عمومی در ایران نیز با ابلاغ و اجرای سیاست‌های کلی اصل چهل و چهارم قانون اساسی و قانون نحوه اجرای آن، از خصوصی‌سازی مصون نمانده است. به این جهت ضروری است که ظرفیت حقوق اداری ایران در پذیرش مفهوم شرکت منفعت عمومی مورد ارزیابی و تحلیل قرار گیرد. این پژوهش با بهره‌گیری از روش توصیفی و تحلیلی و با تکیه بر تجربه برخی کشورها، پس از مطالعه مبانی شکل‌گیری مفهوم شرکت منفعت عمومی و شناسایی ویژگی‌های آنها، با نظر به ظرفیت مفهوم »مامورین به خدمات عمومی « و »موسسات خصوصی حرفه‌ای عهده‌دار ماموریت عمومی «، پذیرش این مفهوم در حقوق اداری ایران را امکان‌پذیر دانسته است.

The Capacity of Iranian Administrative Law in Accepting the Concept of Public Interest Company

The privatization of public services led to the emergence of companies with private ownership and management and public mission known as the Public Interest Company (PIC). Despite being private and governed by the rules of private law, Influenced by the doctrine of public service and due to considerations related to the public interest, these companies are subject to public law and regulatory requirements. The public service management system in Iran has not been immune from privatization by announcing and implementing the public policies of Article 44 of the Constitution and the law on how to implement it. Therefore, it is necessary to evaluate and analyze the capacity of Iranian administrative law in accepting the concept of PICs. Using descriptive and analytical methods and relying on the experience of some countries, this study, after studying the basics of forming the concept of PICs and identifying their characteristics, considering the capacity of the concept of public service agents and private professional institutions in public mission , acceptance of this concept in Iranian administrative law is considered possible.