ارائه الگوی علّی انعطاف پذیری خیرخواهانه قوانین بر اساس فضای اخلاقی حاکم بر سازمان و خودارزیابی محوری کارکنان

قانون‌شکنی خیرخواهانه، قانون شکنی برای ارتقای منافع سازمان، یک موضوع رو به رشد در چشم‌اندازهای علمی است. در حقیقت، گسترش این مفهوم، رفتارهای مناسب کارکنان را در سازمان به دنبال داشته است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی علّی قانون‌شکنی خیرخواهانه بر اساس فضای اخلاقی حاکم بر سازمان و خودارزیابی محوری کارکنان صورت پذیرفت. مطالعه حاضر در زمره تحقیقات کاربردی و به لحاظ شیوه اجرای تحقیق، در گروه تحقیقات توصیفی -پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان شرکت برق منطقه‌ای فارس به تعداد 1850 نفر بود. روش نمونه‌گیری به صورت گروهی و حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 318 نفر تعیین شد. پایایی ابزار جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ارزیابی شد و روایی آن با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی، مورد تایید قرار گرفت. برای آزمون فرضیه‌ها و ارزیابی الگوی پیشنهادی از روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزار lisrel 8.8 استفاده شد. نتایج آزمون فرضیه‌ها نشان داد که فضای اخلاقی مراقبتی، فضای اخلاقی ابزاری و فضای اخلاقی مستقل، تاثیر مستقیم و معناداری بر قانون‌شکنی خیرخواهانه کارکنان دارند؛ اما ابعاد فضای اخلاقی مقرراتی و فضای اخلاقی ضوابط‌مدار به صورت مستقیم بر قانون‌شکنی خیر‌خواهانه کارکنان تاثیر معنی‌داری ندارد. خودارزیابی‌محوری کارکنان به عنوان متغیر میانجی، تاثیر معناداری بر قانون‌شکنی خیرخواهانه دارد؛ همچنین، ابعاد فضای اخلاقی منجر به توسعه مهارت‌های خودارزیابی محوری کارکنان شد.