نقش نشانگر های رسوب شناختی و ژئوشیمیایی در شناسایی شرایط اکسیداسیوناحیا در بخش جنوبی حوضه خزر جنوبی

یک روش تحلیلی شاخص (نشانگر های ژئوشیمیایی (کربن آلی کل و میزان فلزات کمیاب حـساس به شرایـط اکسـیداسیون احیا) و نشان گرهای رسوب شناختی) برای شناخت شرایط اکسیداسیون احیا در بخش جنوبی حوضه خزر جنوبی مورد استفاده قرار گرفته است. بر پایه بررسی های رسوب شناختی، رسوبات گل پشتیبان در بخش های دور از منشا سکوی قاره فراوان هستند، درحالی که تناوبی از دبریت ها و رسوبات پلاژیکهمی پلاژیک، بافت های مهم در شیب و بخش های نزدیک به منشا دشت حوضه هستند. چندین پارامتر (مانند اکسیژن محلول زیرین، کربن آلی کل، محتوی زیستی، پلت های مدفوعی و فلزات کمیاب) پیشنهاد می دهند که این رسوبات در محیط هایی با شرایط متفاوت اکسیداسیوناحیا نهشته شده اند: 1 محیط های سکو و شیب قاره (رسوبات با شرایط اکسیدان) و 2 محیط های دشت حوضه و حوضه های درون شیبی (رسوبات با شرایط کم اکسیژن). یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد که رسوبات دشت حوضه و حوضه های درون شیبی در زون کمینه اکسیژن بر جای گذاشته شده اند. رسوبات کم اکسیژن دارای مقادیر بیش تری از فلزات کمیاب (وانادیم، روی، کروم، مس و نیکل)، کربن آلی کل، پلوئید های گلی و شامل مواد آلی نوع ii هستند، درحالی که رسوبات اکسیدان مقادیر بیش تری از موجودات ساکن در بین رسوبات (مانند استراکودا و گاستروپودا)، پلت های مدفوعی و مواد آلی نوع iii و مخلوط ii/iii را دارند. مواد آلی نوع iii نشان دهنده آورد مواد آلی با منشا قاره ای (خشکی زی) به رسوبات سکو و شیب قاره می باشد. میزان حفظ شدگی ضعیف مواد آلی و زیست آشفتگی از تجمع مواد آلی در رسوبات اکسیدان پیشگیری می کند. این پژوهش نـشان مـی دهـد که مـیزان حفظ شدگی مواد آلی در بخش جنوبی حوضه خزر جنوبی بوسیله چندین پارامتر مانند اکسیژن محلول زیرین، نوع مواد آلی و محتوی زیستی کنترل می شود.