کاربرد مدل Mpsiac و Gis در برآورد میزان فرسایش: مثالی از حوضه آبریز سرغایه – سرنیش )جنوب مشهد(

فرسایش خاک و رسوب زایی در حوضه های آبریز یکی از مشکلات بزرگ اکثر کشورهای جهان (از جمله ایران) محسوب می شود. هدف این پژوهش برآورد تولید رسوب و شدت فرسایش با استفاده از روش gis و مدل اصلاح شده پسیاک در حوضه آبریز سرغایه - سرنیش با مساحت 654/70 کیلومتر مربع واقع در جنوب مشهد انجام شده است. واحدهای سنگی منطقه شامل افیولیت ملانژهای کرتاسه شمال تربت حیدریه، کنگلومرا، ماسه سنگ، شیل، مارن و ژیپس ترشیاری است. نتایج نشان می دهد که 8/14% (معادل 65/1045 هکتار) از کل مساحت حوضه آبریز در رده v (رسوب زایی خیلی زیاد)، و 2/85% (معادل 75/6019 هکتار) در رده iv (رسوب زایی زیاد) و 51/0% (43/36 هکتار) در رده iii (رسوب زایی متوسط) قرار می گیرند. میانگین تولید رسوب بر اساس این مدل به ترتیب 91/9، 91/5 و 12/3 تن در هکتار محاسبه گردید. انواع اشکال فرسایشی موجود در منطقه به ترتیب اهمیت شامل فرسایش های آبراهه ای، شیاری، سـطحی، واریزه ای، خندقی و کناری است.