بررسی القای ریشۀ مویین در برخی از گونه های سردۀ مریم گلی

القای ریشۀ مویین در گیاهان از طریق ورود t-dna از پلاسمید agrobacterium rhizogenes به ژنوم سلول های گیاهی انجام می شود. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی اثر نوع سویۀ باکتری و گونۀ گیاهی در القای ریشۀ مویین در دو گونۀ بوم ویژۀ ایرانsalvia eremophila) و (salvia reuterana و پنج گونۀ غیربوم ویژۀ salvia macrosiphon)، salvia multicaulis، salvia nemorosa، salvia verticellata و (salvia virigata سردۀ مریم گلی توسط چهار سویۀ باکتری شامل 4a، 15834attc، 1724، 2659 به صورت آزمایش فاکتوریل درقالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. ریزنمونه های ساقه و دم برگ قادر به تولید ریشۀ مویین نبودند، درحالی که تقریباً تمام ریزنمونه های برگی ریشۀ مویین تولید کردند. ماهیت تراریخت ریشه های مذکور از طریق ردیابی بخشی از ژن rol c واردشده به ژنوم گیاهی به اثبات رسید. نتایج نشان داد که سویه های مختلف a. rhizogenesو گونه های مختلف مریم گلی اثر معنی داری بر تعداد و فراوانی ریشه های مویین دارند. بیشترین تعداد ریشۀ مویین به ازای هر ریزنمونه (12/5 ریشۀ مویین) و بالاترین فراوانی ریشه زایی (82%) در اثر تلقیح گونۀ s. macrosiphon با باکتری سویۀ 15834attc به دست آمد. همچنین، بیشترین تعداد ریشۀ مویین به ازای هر ریزنمونه در گونه های s.eremophila (32/3 ریشۀ مویین) و s. reuterana (92/3 ریشۀ مویین) توسط باکتری4a، در گونه های s. nemorosa (6/2 ریشۀ مویین)، s. multicaulis (36/4 ریشۀ مویین) و verticillata s. ( 5 ریشۀ مویین) توسط سویۀ 2659 و در گونۀ s.virigata (3 ریشۀ مویین) توسط سویۀ 15834attc به دست آمد. به طورکلی، به نظر می رسد نوع گونۀ گیاهی، ریزنمونه و سویۀ باکتریایی مورد استفاده نقش به سزایی در میزان القای ریشۀ مویین در سردۀ مریم گلی دارد.