برهم کنش میکوریز وزیکولار آرباسکولار با فلز سنگین نیکل و تاثیر آن بر تنش اکسیداتیو در گیاه جو

حضور فلزهای سنگین باعث کاهش رشد گیاهان و نقص عمل کرد آنها می شود. فلزهای سنگین همچنین، موجب القای تشکیل انواع فعال اکسیژن می شوند و ازاین راه به سلول های گیاهی آسیب می رساند. یکی از راهکارهای اساسی گیاه برای مقابله با آسیب های ناشی از فلزهای سنگین، راه اندازی سیستم پاداکساینده است که خود شامل آنتی اکسیدان های آنزیمی و غیرآنزیمی است. از مهم ترین این نوع آنزیم ها، سوپراکسید دیسموتاز است که با تبدیل آنیون سوپراکسید به پراکسید هیدروژن به بقای گیاه کمک می کند. در ادامه، آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز با تبدیل پراکسید هیدروژن به آب آن را خنثی می کند. راهکار دیگر گیاه برای مقابله با فلزهای سنگین، هم زیستی با قارچ میکوریزی وزیکولار آرباسکولار است. در پژوهش حاضر، بذرهای جو رقم ریحان در دو دستۀ میکوریزی و غیرمیکوریزی در چهار غلظت صفر، 100، 200، 300 و 400 میکروگرم گرم سولفات نیکل آب دار بر گرم خاک در گلخانه کاشته شدند. پس از نمونه برداری از بخش های هوایی گیاهان مشخص شد در تیمارهای میکوریزی فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در مقایسه با گیاهان غیرمیکوریزی بیشتر است. همچنین مشخص شد در ریشۀ گیاهان میکوریزی تجمع فلز نیکل در مقایسه با ریشۀ گیاهان غیرمیکوریزی بیشتر است که این خود نشان دهندۀ نقش قارچ میکوریز وزیکولار آرباسکولار در ممانعت از انتقال فلزهای سنگین و جلوگیری از آسیب به بخش های هوایی گیاه است.