اثر حفاظتی نانوذرات اکسید روی بر کبد و روند اختلالات القاءشده ازطریق داروی پاکلی تاکسل در موش مادۀ نژاد ویستار

پاکلی تاکسل داروی شیمی درمانی است که باعث مهار رشد سلول ها می شود. در بررسی های انجام شده، بیماران با عمل کرد نرمال کبدی با مصرف پاکلی تاکسل افزایش بیلی روبین، alt و ast را تجربه کرده اند. هدف این مطالعه بررسی اثر تزریق درون صفاقی دوزهای mg/kg 5 و 10 نانوذره اکسید روی بر کبد موش های تیمار شده با پاکلی تاکسل بود. 35 موش مادۀ بالغ نژاد ویستار به 7 گروه شامل کنترل، شم ( تزریق سالین)،گروه تجربی 1 و 2 ( تزریق نانواکسید روی)، گروه تجربی 3 ( تزریق پاکل یتاکسل)، گروه تجربی 4 و 5 ( تزریق نانو اکسید روی همراه با پاکلی تاکسل) تقسیم شدند. عمل کرد کبد 28 روز پس از پایان تزریق بررسی شد. درگروه تجربی3 مورفولوژی کبد بزرگ و متورم بود. اکثر سلول های کبدی هسته های متراکم و شکل سلولی تغییریافته داشتند که حاکی از وقوع مرگ سلولی بود. آزمایش خون افزایش قابل ملاحظه در سطح alt،ast و بیلی روبین و کاهش معنادار در سطح alp را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در گروه تجربی 4 و 5 تغییرات شکل سلولی، افزایش در مرگ سلولی و شاخصه های کبدی به طور مشخصی در مقایسه با گروه تجربی 3 کاهش یافت، به طوری که تفاوت معناداری با گروه کنترل وجود نداشت. تفاوتی بین گروه های تجربی 1 و 2 در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. براساس یافته ها، می توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید روی اثر جانبی پاکلی تاکسل بر کبد را کاهش می دهد.