اثر بلندمدت کورتیزول خوراکی بر مقاومت به تنش شوری در بچه ماهیان کپور معمولی(cyprinus carpio linnaeus, 1758)

کورتیزول کورتیکواستروئیدی است که مهم ترین اثر آن تنظیم اسمزی در ماهیان دریازی است. هدف این مطالعه بررسی اثر کورتیزول خوراکی بر مقاومت به تنش شوری در بچه ماهیان کپور معمولی cyprinus carpio است. برای این منظور، کپور معمولی (0.12±1.36 گرم) به مدت 8 هفته با غذای تجاری حاوی صفر (شاهد)، 50 (1)، 100 (2) و 200 (3) میلی گرم بر کیلوگرم غذای هیدروکورتیزون تغذیه شدند (3 تیمار و یک گروه شاهد و 3 تکرار). سپس مقاومت در برابر تنش شوری، طی 7 روز مقابله با شوری ppt 12، با اندازه گیری تغییرات هماتوکریت و پارامترهای بیوشیمیایی خون (گلوکز، کلسیم و پروتئین کل) بررسی شد. نتایج نشان داد میزان بازماندگی بین تیمارها پس از 7 روز مقابله با شوری، اختلاف معنی داری نداشت (0.05p) و پس از تنش، در تمام تیمارها افزایش معنی داری داشت (0.05>p) و بیشترین مقدار در تیمار 2 و 3 مشاهده شد (0.05>p). بیشترین میزان هماتوکریت پس از تنش در گروه شاهد مشاهده شد (2.08±61.67) (0.05>p). میزان یون کلسیم پس از تنش در تمامی تیمارها جز گروه شاهد افزایش  معنی داری داشت (0.05>p) که بیشترین مقدار در تیمار 3 مشاهده شد (0.13±11.17). پروتئین کل، در ماهیان تیمار شده با کورتیزول به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (0.05>p). نتایج نشان داد که کورتیزول خوراکی می تواند مقاومت بچه ماهی کپور معمولی را به تنش شوری افزایش دهد.

Long time effect of oral cortisol on resistant to salinity changes in Common Carp (Cyprinus carpio Linnaeus, 1758) fingerling

Cortisol is a corticosteroid hormon which has important effects on osmoregulation in marine fish. In this study the effect of oral cortisol on resistance (salinity stress in 12ppt during 7 days) in common carp (cyprinus carpio) fry was investigated. For this purpose, common carp (1.36±0.12 gr) was distributed in 3 treatments and 1 control group in 3 replicates and fed with commercial food containing 0 (control), 50, 100 and 200 mg kg-1 food hydrocortisone during 8 weeks. At the end of the trial, hematocrit, biochemical blood parameters (glucose, calcium and total protein) and resistance of fish were determined. The results showed no significance in survival rates between treatments (p>0.05). Glucose levels in the control treatment was significantly lower than other treatments at the end of the trail by serological investigation (p<0.05). Fish were let in salinity stress and after 7 days all treatments showed a significant increase in the value of glucose (p<0.05). The highest value of glucose was observed in fish on fed 100 and 200mg hydrocortisone per kg-1 food )73.04±1.40) (p<0.05) and the highest level of haematocrit was observed after stress in the control group (61.67±2.08) (p<0.05). Calcium Ionic factor showed a significant increase in all treatments except for the control treatment (11.17±0.31) (p<0.05) and the highest value was observed in fish fed 200 mg hydrocortisone per kg-1. Total protein in fish treat-cortisol was significantly lower than the control group (p<0.05). The results of this study showed that oral administration of cortisol can improve the salinity resistance in the common carp fry.