شناسایی و دسته‌‌بندی آسیب‌های سیاستگذاری توسعه صنعتی در ایران (1397-1370)

هدف: توسعه صنعتی نقش مهمی در متغیرهای اقتصادی از جمله ایجاد اشتغال، افزایش رشد اقتصادی و کاهش فقر دارد. در برنامه ‌های پنج‎ساله توسعه در ایران به بخش صنعت نیز توجه شده است. علاوه بر این، سازمان‎های مختلفی در زمینه سیاست‌گذاری توسعه صنعتی فعالیت دارند. هدف پژوهش حاضر، شناسایی و دسته‌ بندی آسیب های سیاستگذاری توسعه صنعتی در ایران در دوره زمانی 1370 تا 1397 است. طرح پژوهش/ روش‎شناسی/ رویکرد: برای دستیابی به این هدف، از روش فرا ترکیب استفاده شده و داده های پژوهش به روش اسنادی گردآوری شده است. در پژوهش حاضر به 75 داده شامل مقاله‎های علمی، کتب و گزارش (به زبان فارسی) استناد شده است. روش نمونه ‌گیری از داده‌ها، هدفمند است. در این راستا تعداد 117 مفهوم یا چالش شناسایی شده است که این مفاهیم بر اساس یک چارچوب نظری تلفیقی سازماندهی شده ‌اند. یافته ‌های پژوهش: یافته ‌های پژوهش حاضر شامل آسیب های سیاستگذاری توسعه صنعتی ایران است که در چهار بخش: 1) محتوا شامل مقوله‌ های اهداف بلندمدت یا چشم‎اندازها، راهبردها، برنامه‌ ها، سیاست ‌ها و قوانین و مقررات نظارتی یا تنظیمی؛ 2) فرایند شامل مقوله ‌های تنظیم دستور کار، تدوین سیاست، تصمیم‌ گیری، اجرا و ارزیابی؛ 3) بازیگران شامل مقوله ‌های فراسازمانی، سازمانی، و فردی؛ و در نهایت 4) محیط یا زمینه در مقوله‌های ارزش‌ های سیاسی، رویکرد و نگاه کلان و غالب حکومتی، حمایت سیاسی، ظرفیت مدیریتی- اداری، و ظرفیت تحلیلی شناسایی و دسته ‌بندی شده است. یافته‌ های پژوهش حاضر می ‌تواند مبنای مناسبی برای اصلاح سیاستگذاری توسعه صنعتی در ایران فراهم آورد.

identifying and categorizing the pathological factors of industrial development policy process in iran (1991-2018)

purpose: industrial development plays an important role in economic variables such as creating employment, increasing economic growth and reducing poverty. attention has always been paid to the industry sector in the five-year development plans in iran. in addition, various organizations are active in the field of industrial development policy making. this study intends to identify and categorize the pathological components of industrial development policy in iran during the period between 1991 and 2018.methodology: to achieve this goal, the qualitative meta-synthesis method was used and the research data were collected by applying documentary method, which included 155 scientific articles, 19 books and reports, as well as 3 dissertations. as a result, 75 sources were cited. the statistical sampling method was of purposive judgment type. in this regard, 117 concepts or challenges were identified, and then categorized on the basis of an integrative theoretical policy framework.findings: findings include the pathological factors of iran’s industrial development policy-making which fall into four sections: a. ‘the content’, including such categories as long-term goals or visions, strategies, programs, policies and regulatory or monitoring laws and regulations; b. ‘the process’, including such categories as agenda setting, policy formulation, decision making, implementation and evaluation; c. ‘the actors’, including  infra-organizational, organizational and individual categories;  d. ‘environment or context’, including the categories of political values, government’s comprehensive view and framework, political support, managerial-administrative capacity, analytical capacity. implications: the findings of the present study can provide a good basis for reforming industrial development policy in iran.