تبیین مدل کارآفرینی شهری در شهرهای کلان و بزرگ ایران

هدف: کارآفرینی شهری می تواند چالش ‌های شهرنشینی را با استفاده از شناسایی، ارزیابی و بهره‌ برداری از فرصت ‌های شهری حل نماید. هدف پژوهش حاضر، تبیین مدلی برای کارآفرینی شهری در ایران با شناخت عوامل اثرگذار، با لحاظ نمودن اثر زمینه‌ای و اثر متغیرهای میانجی است.طرح پژوهش/ روش ‌شناسی/ رویکرد: پژوهش از نظر ماهیت داده‌ها، آمیخته است. در بخش کیفی، جامعه آماری شامل 50 شهر کلان و بزرگ ایران با جمعیت بالای 200 هزار نفر است. داده‌ها از طریق بررسی مبانی نظری استخراج شده و با تشکیل گروه کانونی از خبرگان مصاحبه کیفی انجام گرفته است. در بخش کمّی، جامعه آماری شامل مدیران، معاونان، و کارکنان سازمان‌های دولتی، خصوصی، و مردم‌ نهاد است. رویکرد این پژوهش قیاسی است و افق زمانی گردآوری داده‌های پژوهش تک‌ مقطعی بین سال‌های 1396 تا 1397 است. داده‌ها به وسیله پرسشنامه گردآوری شدند و به منظور طراحی مدل کمّی از سیستم استنتاج فازی بهره گرفته شد.یافته‌ها: شهر خلاق، زیست‌بوم کارآفرینانه، و شرایط تولید/ خدمات کارآفرینانه بر کارآفرینی شهری اثرگذار هستند. همچنین، نقش تعدیل ‌گری منفی متغیرهای تراکم شهری و مثبت پیچیدگی محیطی در رابطه بین متغیرهای مستقل و کارآفرینی شهری مشخص گردید. نیاز به اشاره است که متغیرهای رقابت شهری و واکنش ‌گری شهری کارآفرینانه در شرایط محیطی کلان و بزرگ شهرهای ایران در نقش میانجی ظاهر نمی‌شوند.

Developing an Entrepreneurial Model for Mega and Big Cities in Iran

Purpose: Urban entrepreneurship can deal with urbanization challenges by identifying, assessing and utilizing urban opportunities. This study aims to develop a model for urban entrepreneurship in Iran by identifying the effective factors, considering the contextual effects and role of the mediating variables.Methodology: Regarding the nature of the data, it was a mixed research. In the qualitative section, the statistical population was comprised of 50 mega and big cities with a population of over 200,000 each. Data were collected through theoretical foundations and a focus group made up of experts with whom qualitative interviews were administered. In the quantitative section, the statistical population included managers, deputies, and employees of the selected government, private and nongovernmental organizations. The approach of the research was deductive and the time span of data gathering was crosssectional from 2017 to 2018. Data were collected through questionnaires and Fazzi conclusion system was employed to design the quantitative model.Findings: Creative city, entrepreneurial ecosystem and entrepreneurial production/services conditions affect urban entrepreneurship. Moreover, the negative moderating role of urban population density variable and that of the positive environmental complexity variable in the relation between independent variables and urban entrepreneurship is explained. It is worth mentioning that the variables of urban competition and urban entrepreneurial reactionism do not play any mediating role in the environmental conditions of the Iranian mega and big cities.