مدل تبیین عملکرد فردی با رویکرد مدیریت منابع انسانی متعهدانه

ارتقای عملکرد کارکنان یکی از دغدغه ‌های اصلی سازمان‌های دولتی است. پژوهش حاضر با هدف تاثیر مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراک ‌ شده بر عملکرد فردی با میانجی‌گری استرس شغلی و التزام کاری، و تعدیل‌گری مهارت کاری و حمایت سرپرستی ادراک ‌ شده در بین کارکنان رسمی آموزش و پرورش استان قزوین و مناطق چهارده‌گانۀ آن انجام می ‌ شود. نمونه آماری مطابق جدول مورگان شامل 260 نفر می شود. پژوهش حاضر از نوع پیمایشی است که برای گردآوری داده ‌ ها از پرسش ‌نامه استفاده می ‌ کند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به روش مدل ‌سازی معادله ‌های ساختاری مبتنی بر تحلیل واریانس انجام می ‌ شود. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که رابطه مستقیم بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و عملکرد فردی وجود دارد. در ضمن، نقش میانجی‌گری التزام کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراک شده و عملکرد فردی مثبت و معنادار است، اما نقش میانجی استرس شغلی در روابط بین متغیرهای پیشگفته بی اثر است. به علاوه، نقش تعدیل ‌کنندگی حمایت سرپرستی ادراک ‌ شده در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و استرس شغلی مثبت و معنادار است. در پایان، یافته ‌ های پژوهش نشانگر آن است که تسلط کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و التزام کاری نقش معناداری در تعدیل ‌کنندگی ایفا نمی‌کند.

An Explanatory Model for Individual Performance Based on a Commitment Human Resource Approach

Enhancing employee performance is of great concern among state organizations. The purpose of this article is to study the impact of perceived committed HRM on individual performance with the mediating roles of job stress and job commitment and the moderating roles of job skills and perceived supervisor support among the employees of the Education Department of Qazvin Province. Based on Morgan rsquo;s Table, 260 subjects comprised the statistical sample. It was a survey study and questionnaires were applied to gather data. Data analysis was performed through structural equation modeling based on variance analysis. Findings indicate that there is direct relation between committed HRM and employee performance; the mediating role of job commitment between perceived committed HRM and employee performance is positive and significant, but work stress plays no mediating role between these latter variables. Moreover, regarding the amount of the statistic ldquo;t rdquo;, the moderating role of perceived supervisor support between perceived committed HRM and work stress is positive and significant; however, job skills play no moderating role between perceived committed HRM and job commitment.