تاثیر گرسنگی روی عملکرد رشد، متابولیت ها و انسولین سرم خون بچه ‏تاس ماهی ایرانی (acipenser persicus (borodin, 1897 طی رشد جبرانی

در این تحقیق اثر گرسنگی روی عملکرد رشد، انسولین و متابولیت های سرم خون جهت بررسی مکانیسم رشد جبرانی در بچه تاس ماهی ایرانی (acipenser persicus) با وزن متوسط 0/28+108/06 گرم به مدت 8 هفته مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با پنج گروه آزمایشی، در سه تکرار شامل گروه کنترل (بدون دوره محرومیت غذایی) و تیمارهای یک (1w)، دو (2w)، سه (3w) و چهار هفته (4w) گرسنگی و چهار هفته غذادهی بعد از آن در همه گروه ها در حد سیری انجام شد. فاکتورهای عملکرد رشد شامل وزن بدن، نرخ رشد ویژه (sgr)، فاکتور وضعیت (cf) و وزن بدست آمده، در طول دوره گرسنگی به طور معنی داری کاهش یافت در حالی که بعد از تغذیه مجدد، رشد افزایش یافت و وزن گروه های تحت گرسنگی جبران گردید. میزان گلوکز و انسولین پلاسما در طول گرسنگی و تغذیه مجدد نسبت به گروه شاهد تغییر معنی داری نیافت که نشانگر توانایی بالای این گونه در حفظ گلوکز خون در طی دوره های مختلف گرسنگی و بازیابی مقادیر پلاسمایی گلوکز خون پس از تغذیه مجدد بود. در حالی که میزان چربی کل و تری گلیسرید پلاسما در گروه های گرسنگی افزایش یافت به طوری که در تیمار سه هفته نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد (p<0/05). ولی بعد از چهار هفته تغذیه مجدد میزان آنها نسبت به دوره محرومیت غذایی کاهش یافت. به نظر می رسد افزایش آن به دلیل نقش موثر چربی ها به عنوان منبع تامین انرژی بدن باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که بچه تاس ماهی ایرانی به خوبی با دوره های گرسنگی طولانی مدت سازش یافته و از ذخایر گلیکوژنی و چربی بدن جهت رفع نیازهای متابولیکی خود طی این مدت استفاده نموده و پس از تغذیه مجدد می تواند کاهش عملکرد رشد را جبران نماید.

The effect of starvation on growth performance, blood serum metabolites and insulin of Persian sturgeon juvenile, Acipenser persicus (Borodin, 1897) during compensatory growth

In this research the effect of starvation on growth performance, insulin and blood serum metabolites were studied in order to assess compensatory growth mechanism in Persian sturgeon (Acipencer persicus) juveniles with average weight of 108.04plusmn 0.28 gr (plusmn SEM) in the same rearing condition during 8 weeks. This survey was designed in random with 5 treatments in 3 replicates which consist of control group (C, without fasting), 1w (1 week), 2w (2 weeks), 3w (3 weeks) and 4w (4weeks) starvation followed by 4 weeks of refeeding in satiation. Results revealed that morphological factors including body weight, specific growth rate (SGR), condition factor (CF) and weight gainwere decreased significantly during starvation period.However, growth was increased after refeedingand weight was compensated in different treatments.In addition, Blood plasma glucose and insulin during fasting and refeedingdid not change significantly in comparison with the control group. This indicates high performance of this species in themaintenance of blood glucose during starvation and recovery of plasma glucose level after refeeding. Whereas, plasma total lipid and triglyceride level in fasting treatments were increased. This showed a significant increase in 3w treatment that in 3w treatment(p<0.05), but after 4 weeks ofrefeeding their levels decreased in comparison with the starvationperiodwhich can be due to the energy resource feature of lipids. The results also showed that Persian sturgeon juvenile can adapt with different long fasting periods and during fasting it can use glycogen and lipids reserves to overcome its metabolic requirements