تاثیر آفت‌کش کلرپیریفوس بر ماهی تیلاپیا (oreochromis niloticus) مقاوم شده با پربیوتیک قارچ صدفی (pleurotus ostreaus)

وجود آلاینده ها در اکوسیستم های آبی سبب آسیب های بافتی در ماهیان می شود. در بعضی موارد اثرات تخریب آفت‌کش‌ها روی موجودات غیر هدف (آبزیان) نسبت به موجودات هدف (آفات) بیشتر است که این خود سبب مرگ‌ومیر سریع‌تر و بیشتر آبزیان می‌شود، از این رو استفاده از محرک‌های ایمنی بسیار ضروری به نظر می‌رسد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر سطوح مختلف پره بیوتیک قارچ صدفی (pleurotus ostreatus) بر شاخص‌های بافت‌شناسی ماهی تیلاپیا (oreochromis niloticus) مواجهه شده با سم کلرپیریفوس بود. این تحقیق در پاییز 1397 انجام شد. به همین منظور تعداد 120 بچه(ماهی) تیلاپیا به مدت 42 روز در 4 تیمار تقسیم شدند. سپس به هرکدام از گروه‌ها غلظت 0.5 ppm سم کلرپیریفوس به مدت 16 روز اضافه شد. در پایان دوره ماهیان توسط محلول بیهوش کننده گل میخک (220 میلی‌گرم بر لیتر) بیهوش شده و بافت کبد و آبشش آن‌ها برای مطالعات بافت‌شناسی جدا گردید. نتایج نشان داد تیمارهایی که در معرض 0.5 ppm سم کلرپیریفوس (شاهد سم زده و بدون پره بیوتیک) بودند. بیشترین اثر تخریب را در بافت کبد و آبشش داشتند. ولی تیمارهای ترکیبی پره بیوتیک قارچ صدفی و سم کلرپیریفوس منجر به بهبود آسیب ساختاری بافت ها شدند که نشان‌دهنده سم‌زدایی است و همچنین غلظت 0.2  pptقارچ صدفی بهترین عملکرد را  در برابر آسیب های بافتی کبد و آبشش  ماهی تیلاپیا داشت که نشان دهنده  بهبود مقاومت بافتی بود.

the effect of chlorpyrifos pesticide on tilapia (oreochromis niloticus) resistant to mushroom (pleurotus ostreaus) probiotic

contaminants in aquatic ecosystems cause tissue damage in fish. in some cases, the effects of pesticide degradation on non-target organisms (aquatic) are greater than on target organisms (pests), which in turn causes faster and more aquatic deaths. the use of safety stimuli seems to be essential. the aim of this study was to investigate the effect of different prebiotic levels of pleurotus ostreatus on histological characteristics of tilapia (oreochromis niloticus) exposed to chlorpyrifos. this research was conducted in the fall of 2019. for this purpose, 120 tilapia fry were divided into 4 treatments for 42 days. then, 0.5 ppm concentration of chlorpyrifos was added to each group for 16 days. at the end of the period, the fish were anesthetized with clove anesthetic solution (220 mg / l) and their liver tissue and gills were isolated for histological studies.  the results showed that the treatments exposed to 0.5 ppm chlorpyrifos (poisoned control without prebiotics) had the most destructive effect on liver and gill tissue. however, combined prebiotic treatments of pleurotus ostreatus and chlorpyrifos improved tissue damage, indicating detoxification, and a concentration of 0.2 ppt pleurotus ostreatus had the best performance against tissue damage to the liver and gills of tilapia, indicating improved resistance.