ساختار جمعیتی ماهی شانک زرد باله (acanthopagrus latus) در شمالی خلیج فارس با استفاده از نشانگر ریزماهواره

شانک زردباله (a. latus) متعلق به خانواده شانک ماهیان و یکی از ماهیان اقتصادی و بازار پسند خلیج فارس است. در این تحقیق با استفاده از 8 جایگاه ریزماهواره، ساختار جمعیتی و میزان تنوع ژنتیکی این گونه در 6 منطقه صیادی در خلیج فارس شامل بندر دیر، بندر بوشهر، گناوه، هندیجان و خورموسی بررسی شد. تعداد آلل های مشاهده شده در جایگاه های مختلف بین 7 تا 12 عدد با میانگین 9.9 آلل برای هر جایگاه بود که نسبت به آلل های به دست آمده جمعیت های این گونه در نقاط دیگر پایین تر بود. از 48 جایگاه مورد بررسی 21 جایگاه در تعادل هاردی واینرگ بود. میزان هتروزایگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار به ترتیب 77/ و 0.88 محاسبه گردید. بر این اساس تنوع ژنتیکی در جمعیت دیر بیش از سایر مناطق مشاهده شد. آنالیز واریانس مولکولی نشان داد که 93% از میزان اختلاف ژنتیکی در درون جمعیت ها و 7% اختلاف ژنتیکی بین جمعیت ها می باشد. اگر چه میزان شاخص های fst و rst کم است اما اختلاف معنی داری بین جمعیت های دیر، بوشهر و خورموسی وجود دارد. همچنین بر اساس فاصله ژنتیکی و pca جمعیت های خورموسی و دیر قابل تمایز می باشند. جریان ژنی بالایی بین جمعیت ها وجود دارد که احتمالاً ناشی از جابجایی لاروها از طریق جریانات آبی می باشد. به طورکلی سه جمعیت خورموسی، دیر و بوشهر قابل تفکیک می باشند که جمعیت بوشهر دارای زیر جمعیت های گناوه و دلوار می باشد. این نتایج می توانند برای مدیریت ژنتیکی جمعیت های ماهی شانک و تشکیل گله های پرورشی و همچنین در نظارت بر تغییرات تنوع ژنتیکی در آینده مورد استفاده قرار گیرد.

Population Genetic Structure of Yellow Seabream (Acanthopagrus latus) in North Costal of Persain Gulf

Abstract Yellowfin seabream (Acanthopagrus latus), an important economical species and popular market fish found in the coastal water of Persian Gulf. In this study, eight microsatellite loci were used, population structure and genetic diversity of this species was studied in six fishing area in the Persian Gulf. Alleles observed in different stations were between 7 to 12 with an average of 9.9 alleles per locus. Those alleles of this species obtained were lower than populations form elsewhere. From 48 locus 21 locus were followed by Hardy Winderberg equilibrium. The observed and expected heterozygosity were 0/77 and 0/88 respectively. The genetic diversity observed in the Dayer population was higher than other areas. Analysis of molecular variance showed that 93 percent of genetic differences in population and 7 percent are genetic differences between populations. Although the global fixation index (Fst) and Rst is low, but significant differences were observed among populations of Dayer, Bushehr and Khore Musa. Based on the genetic distance analysis and PcA Khore Musa and Dayer populations are distinguishable. High gene flows are existing between populations that may be caused by movement of larvae from the water current. Generally three populations Bushehr, Khore Musa and Dayer could be identified by each other and Bushehr population have two subpopulations Ganaveh and Delaware. This result can be used for genetic management of yellowfin seabream and making cohort culture and also for monitoring of genetic diversity in the future studies. FST and RST values were estimated according to Weir Cockerham (1984) and Goodman (1997), respectively