تجمع فلزات سنگین کادمیوم، مس، روی و نیکل در بافت عضله ماهی حسون معمولی (saurida tumbil (bloch, 1795 و سلطان ابراهیم (nemipterus japonicus (bloch, 1791 در دریای عمان

ﻓﻠﺰات ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان یﮑﯽ از آﻻیﻨﺪهﻫﺎی محیط آبی، در ﺑﺪن ﻣﻮﺟﻮدات آﺑﺰی از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﺗﺠﻤﻊ می یﺎﺑﻨﺪ و ﺧﻄﺮ ﺑﺎﻟﻘﻮه ای ﺑﺮای ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه، به خصوص انسان ﻣﺤﺴﻮب می ﮔﺮدﻧﺪ. مطالعه حاضر، در تابستان 1395، جهت بررسی مقادیر فلزات سنگین کادمیوم، مس، روی و نیکل در بافت خوراکی ماهی حسون معمولی (s. tumbil) و سلطان ابراهیم (n. japonicus) دریای عمان و ارزیابی خطر سلامت ناشی از مصرف این ماهیان برای انسان، انجام شد. میزان فلزات سنگین مورد مطالعه به وسیله دستگاه جذب اتمی تعیین گردید. میانگین غلظت فلزات کادمیوم، مس و روی در بافت عضله ماهی حسون معمولی به ترتیب 0/03 ±0/13، 0/08 ±0/83، ±3/64 11/33 و میانگین غلظت فلزات مس و روی در بافت عضله ماهی سلطان ابراهیم به ترتیب 0/07 ±0/61، 1/4 ±10/09 میکروگرم برگرم وزن خشک اندازه گیری گردید. میزان غلظت کادمیوم در ماهی سلطان ابراهیم و نیکل در هر دو ماهی مورد مطالعه، کمتر از حد قابل تشخیص دستگاه بر حسب وزن خشک بود. ﻣﻘﺎیﺴﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦﻫﺎی ﻣﻘﺎدیﺮ ﻓﻠﺰات ﺳﻨﮕﯿﻦ روی و مس در ﺑﺎﻓﺖ عضله دو گونه، با استفاده از آزمون t-test تفاوت ﻣﻌﻨﯽداری را ﻧﺸﺎن نداد. غلظت فلزات در نمونه های ماهی آنالیز شده در مقایسه با استانداردهای بین المللی fao، who، fda، nhmrc و ukmaff پایین تر بود. همچنین، میزان جذب روزانه (edi)، برای مصرف کنندگان کودک و بزرگسال، پایین تر از دوز مرجع سازمان epa و مصرف قابل تحمل (ti) سازمان fao/who به دست آمد. در ارزیابی خطر سلامتی، میزان پتانسیل خطر (thq) و شاخص خطر (hi)، برای دو گروه سنی، در مصرف 1، 3 و 7 روز در هفته، کمتر از 1 به دست آمد. بنابراین، احتمال خطرپذیری برای بیماری های غیر سرطانی و عوارض نامطلوب بهداشتی در افراد مصرف کننده دو گونه ماهی مورد مطالعه وجود ندارد.