بررسی روشهای کاهش خطر ناشی از اندرکنش گسیختگی گسلش معکوس و پی‌های سطحی

مشاهده‌ی خرابی ساختمان ها و تلفات جانی ناشی از گسیختگی گسلش باعث ایجاد انگیزه در مهندسان برای در نظرگیری راه‌حل‌هایی به منظور کاهش آسیب وارده بر سازه ها شده است. در مواقعی که اجتناب از ساخت و ساز در مجاورت گسل های فعال امکان پذیر نیست، اقدامات کاهش خطر باید در نظر گرفته شود. آنالیز المان محدود صحت سنجی شده از طریق نتایج آزمایش سانتریفیوژ در این مطالعه مورداستفاده قرارگرفته است. ابتدا با در نظرگیری زوایای مختلف گسل موقعیت بحرانی فونداسیون (که در آن بیشتریندوران را دارد) مشخص شده است. سپس تاثیر حفر دیوار پرشده با صفحات پلی استرنی در عمق مناسب نزدیک فونداسیون برای برخورد با گسیختگی ناشی از گسلش بررسی شده است. نتایج نشان دادند که دیوار مذکور با توجه به شکل پذیری بالا و مقاومت برشی پایین نسبت به خاک توانسته مسیر گسیختگی ناشی از گسلش را منحرف کرده و آسیب وارده به فونداسیون را به حداقل برساند؛ بنابراین پی سطحی دوران و جابجایی کمی را تجربه کرده است. تاثیر دیوار eps به موقعیت دقیق فونداسیون نسبت به نمود سطحیگسل s/b ، بزرگی جابجایی نسبی گسل (h/h) و البته زاویه گسل بستگی دارد.